De spoorwagen, vol met zedelijke liederen

Hulde aan de Schoone.

Als 't glaasje in 't rondte vrolijk zwiert,

En 't hart door vreugd is opgetogen,

Dan wordt de blijdschap bot gevierd,

Zij vlamt zij tintelt elk uit d'oogen;

Doch hoe die vreugd ook stijgt ten top,

Uw bijzijn moet ons werk bekroonen,

't Gevoel van 't hart welt hooger op,

Als gij er zijt, o lieve Schoone! (bis.)

Gij zijt bij vreugd, bij disch, bij wijn,

Een bloemenkrans die door zijn geuren,

Ons in een hemelhof doet zijn,

Waar 't alles smelt in zachte kleuren,

Op rozenperken treden wij,

Wanneer g'uw glanzen gaat vertoonen,

Gelukkig dan dit uur dat gij,

Hier bij ons zijt, o lieve schoone! (bis.)

Wij achten u gelijk een bloem,

Waaraan geen schender zich durft wagen,

Van elke vreugd krijgt gij de roem,

Daar w'op uw bijzijn glorie dragen;

Komt, Broeders! 't glaasje aan den mond,

[p. 36]

 

Wie zou zich thans gevoelloos toonen?

 

En drinkt het leêg tot op den grond,

 

Op 't welzijn van de lieve Schoone. (bis.)