De spoorwagen, vol met zedelijke liederen

Der Mannenpligt.

Hij die als u zijn pligt betracht,
Zijn gade wil gelukkig maken,

Moet daar hij al haar leed verzacht,

Ook voor zijn teed're spruitjes waken,

De pligt eens mans is waarlijk groot,

De vrouw beschouwd hem als haar hoeder,

De wet gaf haar een echtgenoot,

En de natuur maakt haar tot moeder. (bis.)
Hij moet wil hij gelukkig zijn,
De rust van 't huisgezin bewaren,

Ook moet hij voor de minste schijn,

Zijn gade en dierbaar kroost bewaren,

De pligt eens mans is waarlijk groot,

De vrouw beschouwd hem als haar hoeder,

De wet gaf haar een echtgenoot,

En de natuur maakt haar tot moeder. (bis.)
Wanneer door ramp of tegenspoed,
Uw gade eens mogt verdrietig wezen,

Zijt dan nooit stuurs maar welgemoed,

Hie door zult gij haar smart genezen,

Zijt ongeveinsd opregt van hart,

Bemind u gade en kroost te gader,

Hebt gij dan ramp gevoelt gij smart,

Denk dan 'k ben echtgenoot en vader. (bis)
Hebt gij dan uwe pligt betracht,
Zeg dan: mijn zoon! kom vrolijk nader;

En neemt vooral deez' les in acht,

Volgt, volgt het voetspoor van uw vader,

Een God Hij is 't die alles geeft,

Hij is een liefderijk Behoeder,

[p. 22]

 

De man die na deez' lessen leeft;

 

Wordt steeds bemind van kind en moeder. (bis.)