De spoorwagen, vol met zedelijke liederen

[p. 3]

De spoorwagen vol liederen.

Volkslied.

Wien Neêrlands bloed in d'adren vloeit,

Van vreemde smetten vrij,

Wiens hart voor Land en Koning gloeit,

Verheff' den zang als wij:

Hij stemm' met ons vereend van zin,

Met onbeklemden borst,

Het Godgevallig feestlied in,

Voor Vaderland en Vorst. (bis.)

De Godheid op haar hemeltroon,

Bezongen en vereerd;

Houdt gunstig ook naar onzen toon,

Het heilig oor gekeerd:

Zij geeft het eerst, na 't zaligkoor,

Dat hooger snaren spant,

Het rond en hartig lied gehoor,

Voor Vorst en Vaderland, (bis.)

Stort uit dan broeders eens van zin,

Dien hoog verhoorden kreet;

Hij telt bij God een deugd te min,

Die Land en Vorst, vergeet.

Hij gloeit voor mensch en broeder niet,

In de onbewogen borst;

Die koel blijft gebed en lied,

Voor Vaderland en Vorst. (bis.)

Ons klopt het hart, ons zwelt het bloed,

Bij 't rijzen van dien toon;

[p. 4]

 

Geen ander, klinkt ons vol gemoed,

 

Ons kloppend hart zoo schoon:

 

Hier smelt het eerst, het dierst belang,

 

Van allen staat en stand,

 

Tot een gevoel, in d'eigen zang,

 

Voor Vorst en Vaderland. (bis.)

5.

Bescherm, o God! bewaak den grond,

 

Waarop onze adem gaat;

 

Den plek waar onze wieg eens stond,

 

Waar eens ons graf op staat.

 

Wij smeeken van uw vaderhand,

 

Met diep geroerden borst:

 

Behoud voor 't lieve Vaderland,

 

Voor Vaderland en Vorst. (bis.)

6.

Bescherm, o God! bewaak zijn troon.

 

Op duurzaam regt gebouwd;

 

Blink' altoos in ons oog zijn kroon,

 

Nog meer door deugd dan goud:

 

Steun gij den scepter dien hij torscht,

 

Bestier hem in zijn hand;

 

Beziel, o God! bewaar den Vorst.

 

Den Vorst en 't Vaderland. (bis.)

7.

Van hier, van hier, wat wenschen smeed,

 

Voor één van twee alleen;

 

Voor ons gevoel in lief en leed,

 

Zijn Land en Koning één.

 

Verhoor, o God! zijn aanroep niet,

 

Wie ooit hen scheiden dorst:

 

Maar hoor het één en eigen lied.

 

Voor Vaderland en Vorst. (bis.)

8.

Dring' luid van uit ons feestgedruisch,

 

Die beê uw hemel in;

 

Bewaar den Vorst, bewaar zijn Huis,

 

En ons zijn huisgezin.

[p. 5]

 

Doe nog ons laatst, ons jongst gezang,

 

Dien eigen wensch gestand;

 

Bewaar, o God! den Koning lang,

 

En 't lieve Vederland. ((bis.)