|
| |
XLIV
Tvoorgaende capitel binnen hout
Vander dankelijcheden .vij. vout,
Die wij scoudich te zecghen zijn
Gode voor zine bitter pijn,
Die hi dor onsen wille leet
Ant cruce, daer hi vor ons street
Jeghen den quaden helschen viant,
Die ons hadde in zinen bant.
Maer dits een capitel, daer ic in
Ende scriven in waren lessen
| |
| |
Van .vij. scone groetenessen,
Die wij zullen onser vrouwen
Zecghen voor .vij. bitter rouwen,
Die zoe leet, also ic vinde,
Dor die passie van haren kinde.
Ghelijc dat gode van hemelrike
Es harde wel bequamelike,
Dat men ghedinke ziere pijn
Ende der heligher passien zijn
Zo eist ghenoughelijc onser vrouwen,
Dat men hare pine ende rouwe,
Die zoe hadde van onsen here,
Ende men haer danc zecghe over dese.
Van enen man zo ic hier of lese,
Die was, also die jeesten verclaren,
In dordine vanden predicaren,
De welke gode, als ic bekende,
Met goeder herten zo zere minde,
Zo dedi ooc, orcondet tlatijn,
Met allen zinnen, zo hi meest mochte.
Wat hi peinsde of wat hi dochte
Van ons heren passie het al was
Ende van ziere pine, als ict las,
Ende ooc peinsdi, bem ic vroeder,
Vander droufheit die gods moeder
Hadde ./ van dat zoe haer kint
Zach ghepassijt ende ghepijnt.
Lach met nerensticheden an
Met beden onsen lieven here
Ende bad hem zonderlinghe zere,
Dat die hemelsche drochtijn
Van ziere bitterliker pijn
Ende van ziere pijnlijcheden,
Die hi up erdrike heift leden,
Hem wilde laten ghevoelen wat.
Zo langhe dat hi gode bat,
Dat god van hem heift ghehoort
Ende heift den goeden man tere stont
Vriendelike ghemaect cont
Van zijnre bitterliker pijn
| |
| |
Ende daer of een lettelkijn.
Doe docht hem eens, orcond tlatijn,
Dat die handen ende die voeten zijn
Leeden harde bitter doghen
Ende waren gherect ende ute ghetoghen
Ende dornaghelt, dats waerhede,
Ende des doochden die leden zine
Bad met goeder herten daer naer
Gods moeder, der werde vrouwe,
Dat zoe hem van haren rouwe
Ende van haren groten verdriete
Een cleen deelkin weten liete.
Als hi dus dese bede doet,
Doe docht hem in zinen moet,
Dat tot hem quam ter vaert
Een harde lang scaerp zwaert,
Dat met groten rouwe ende smerte
Dorstac ende sneet zijn herte.
Ende dese helighe goede man,
Daer ic te voren af began,
Heift met ziere goeder bede
Ende met zinen orizoenen mede
An onsen here also verdient,
Dat hi also wel es zijn vrient,
Dat hi ghecreech bi gods gracie
Laet ons exempel nemen an desen
Ende gode also gherne lesen
Vor zine pine dese dankelichede,
Daer ic u hier voren of zeide;
Ende ziere moeder glorieus
Dese grotenesse precieus,
Dewelke ic u scrive claer
Int capitel, dat volcht hier naer.
Dat wi bi deser heligher groeten
An onsen here verdienen moeten,
Dat alle droufheit in dit leven
Van ons moet zijn verdreven,
Ende dat wi moeten na desen
Corten leven ./ verhuecht wesen
Daer boven ende met gode verzamen.
Dies jonne god ons allen. amen.
| |
| |
Ic groetu marie met allen zinnen,
Werde hemelsche coninghinne,
Goedertieren moeder ons heren.
Du bist na der scrifturen leren
Goddinne ende zuver maecht;
Ghi zijt, die den droeven bejaecht,
Die hier in desen dale sneven,
Troost ende hulpe in dit leven.
Ic biddu, werde, zoete vrouwe,
Bi altemale den bittren rouwe,
Die ghi, als scrifture toocht,
In dit leven hebt ghedoocht,
Ende hebt in de werelt leden
Menichfoudighe pijnlicheden,
Dattu mi, wel reyne wijf,
Die bem een zondich keytijf,
Wilt helpen bi uwer gracien
Ende ne wilt veronwaerden niet
Mi te troostene, wats ghesciet.
Al eist vrouwe ghewaerlike,
Menich waerf ende anxte mede
Up dese werelt hebt gheleden,
Nochtan haddire in dit leven
Zonderlinghe meest zeven.
Ghi hadt, edel, werde vrouwe,
In dit leven den eersten rouwe,
Als ghi hoordet, reyne marie,
Inden tempel die prophecye,
| |
| |
Ghi deed, [vrou]we, zonder wanc
Blidelijc [uwen] tempelganc.
Ter [kerke ghi ghinc] met groter joye
Maer [ghi keer]de met vernoye
[Van den zweert, daer] symeon of zeide,
[Die prophete]erde daer ter stat,
[Waer u bli]scap groot om dat
[Door rou]we u bliscap cort
In groten rouwe verkeert wort
Dor die bootschap over waer,
Die dhoude symeon al daer
Propheteerde van den zwaerde,
Twelke vrouwe, als hi verclaerde,
Zoude in toecomenden tiden
Van rouwe dor u herte liden.
Van welken woorden, werde vrouwe,
Ghi ontfingt niet cleenen rouwe,
Maer droufheit ende grote smerte
Ontfingdi daer of in u herte.
Dat meenen deser woorden fel
Vrouwe, die verstondi wel,
Ende dies drouchdi voortwaert meer
Bi desen groten rouwe van u,
Werde vrouwe, zo biddic nu,
Dat ghi vor mi bid inden throne
Dat hi bi ziere passien groot,
Bi ziere pine, bi ziere noot,
Mi moet bringhen na dit ellende
Ter bliscepen in hemelrike,
Die gheduren zal ewelike,
Twelke den lieden al ghemeene
Die almoghende here verleene,
Jhesus kerst, marien zone,
Die metten vader inden trone
Ende ooc metten helighen gheest
Leift ende regneirt in .j. vulleest
Als .j. god ghebenedijt. amen.
|115c| Ic groetu marie met allen zinne,
Werde hemelsche coninghinne,
Goedertieren moeder ons heren,
Ghi zijt na der scrifturen leren
Goddinne ende zuver maecht,
Ghij zijt, die den droeven bejaecht,
Die hier in desen dale sneven,
Troost ende hulpe in dit leven.
Die ander droufheit, werde moeder,
Die haddi / als ic bem vroeder,
Als u die droufheit moest ghescien,
Dat ghi moest in egypten vlien
Om herodes grammelichede,
Die uwen zone zouken dede,
Ende als dit ghevallen zoude,
Waest joseppe voorseit wel
Bi gods vorzien van den inghel,
De welke zeide: nem dat kindekijn
Ende ooc mede die moeder zijn
Ende maec di ghereet te hant
Ende vlie in egypten lant,
Want herodes, die felloen,
Zal dit kindekin zouken doen
Dese woorde ende dit doen zwaer
Van herodes ./ heift tiere stont,
Vrouwe, u herte zere ghewont
| |
| |
Ende gaven u, werde vrouwe voorseit,
Uwer herten grote droufheit
Ende ghi moest laten uwe maghen
Ende uwe kennesse, hoordic ghewaghen,
Ende vlien bi nachte in groter pinen
In dat lant der sarrasinen.
Met zo over groter wreethede
Die felle herodes zouken dede
U kint al omme, es mi bekant,
Harentare in der iueden lant.
Ende heifter om hem zonder waen
Veertich dusent doen verslaen.
Dit dede doen die putertiere!
Die varen moest in een vreimt lant,
Daert di was al ombekant,
Daer du no hads vriende no maghen,
Noch die bi di te zine plaghen
Of van diere kennesse waren.
Die scrifture wil mi verclaren,
Dattu daer doghets grote armoede
Ende ghebrec van erdschen goede.
U kint ende ghi, godweet,
Ne hadt mallic maer een cleet
Dese droufheit ende peilgrimage
Langhe tijt, wel .vij. jaer,
Also ict inden latine las.
Daer na, als herodes dood was,
Met cristumme, daer ghi wuende eer,
Ende met joseppe uwen man.
Bi deser zwaerre droufheit dan,
Moeder gods wel goedertiere,
Zo biddic u ende supplijere,
Dat u ghelieve met ghenende
Te bidden uwen enighen kinde
Met nerenster bede zonder sparen,
Over mi ende alle zondaren,
Dat hi ons in desen weghe
Verleene zo vulmaecten zeghen,
Dat ic mi voor sviands crachte
Behoede mids zier heligher wachte.
| |
| |
Ghi droevede ende weende mede
Nacht ende dach, dats waerhede,
Also langhe als ghi moest derven dien
Zone ./ met oghen an te zien.
Ach, hoe hart ende hoe steenin
Zoude des menschen herte zijn,
Die uwer groter droufhede
Met herten niet mede ne lede.
Bi deser droufheit ende rouwe
Biddic u, wel zoete vrouwe,
Wilt vor mi bidden, dat de ghone
Ghewerde in mijn hulpe te zine
In allen vernoye in alre pine
Ende in die wile miere doot
Moete ontfanghen zalichlike
Mijn ziele in zijn zoete rike,
Twelke den lieden al ghemeene
Die almoghende here verleene
Jhesus kerst, marien zone,
Die metten vader inden throne
Ende ooc metten helighen gheest
Leift ende regneirt in een vulleest
Als een god ghelijc te zamen
Ewelijc ghebenedijt amen.
| |
| |
Ic groete u maria met allen zinnen,
Werde hemelsche coninghinne,
Goedertieren moeder ons heren,
Ghi zijt na der scrifturen leren
Goddinne ende zuver maecht,
Die den zondaren bejaecht,
Die hier in desen dale sneven,
Troost ende hulpe in dit leven.
Die zevenste droufheit, werde moeder,
Die haddi, des bem ic vroeder,
Dat ghi zo langhe waert bleven
Ende moest bliven in dit leven
Ende in dese werelt daer nare,
Dat god te hemel was ghevaren.
Vrouwe, ghi waert onghedouve,
Ghi weende ende ghi waert drouve,
Alse langhe als ghi, werde maecht,
Uwen zone nietmeer ne zaecht.
Ach wat begherten haddi dien
Met oghen weder an te zien,
Die ghenoughelijc es tanscouwen
Ende dies ghi derven moest met rouwen.
Met wat begherten ende intencie
Verpeinsde ghi u skints presencie,
Die ghi ontfinct onbesmet, bequame
Ende zonder pine droucht in uwen lechame,
Ende dien ghi baersde onbesmet
Ende voede met uwer melke met.
Met wat tranen bewandelde ghi mede
Altemale u zoons passie stede,
Met wat cussene ende helsene met
Verpeinsde ghise wel ende bet.
Die steden plaechstu te visiteren,
Daer gheboren was onse here,
Ende daer hi ooc was ontfaen,
Of daer hi ghedoot was zonder waen.
Daer verraden was ende ghevaen god,
Ghebonden, bespuwet ende bespod,
Ghegheyselt, ghecroont, ghedood daer naren,
Ende daer hi was up ghevaren.
Alle dese voorseide stede
Ende vele andre bi waerheden
| |
| |
Versochti, als scrifture zeit,
Met weenen ende met droufheit.
Bi desen bitterliken rouwe,
Zo biddic u, wel zoete vrouwe,
Dat ghi bidt uwen zone, dat hi
Bi ziere goetheit verloosse mi
Van deser werelde droufhede
Ende bringhen te zinen vrede.
Twelke den lieden al ghemeene
Die almoghende here verleene,
Jhesus kerst, marien zone,
Die metten vader inden throne
Ende ooc metten helighen gheest
Leift ende regneirt in .j. vulleest,
Als een god ghebenedijt. amen.
|
|
Auteursrecht onbekend