Het speel-schuytje met vrolyke naay-meysjes zingende en queelende de aldernieuwste gezangen

Den veranderde Minnaer.

Voys: Myn Lief is niet als ik gezind.

HOe lang zult gy ô ziels vriendin!
Hoe lang zult gy in koelheyd leven?
In weer wil van mijn Trouwe min,
Gaet gy de Liefde wederstreven,
Hoe ik u meer mijn min aenbied!

[p. 83]

 

Hoe dat gy veerder van my vlied.

 

Dat gy soud minloos konnen zijn,

 

Hoe kan 't de min Godin gedoogen,

 

U wesen is mijn Zonneschijn,

 

De min blinkt nogtans uyt u oogen,

 

Waerom zijt gy voor mijn dan schuw,

 

Daer ik geen ander min als uw.

 

Kan ik u dan ô liefste mijn,

 

Tot weder liefde niet bekooren,

 

Soo wensch ik dat de God Jupijn,

 

Mijn in de wieg had doen versmooren,

 

Of dat ik schoone door u mond,

 

En oogen nimmer was gewond.

 

Ik ben door Liefde afgemat,

 

Komt Bachus doet mijn druk verstuyven:

 

En schenkt mijn uyt u voeder vat;

 

Gevuld met edel vogt der Druyven:

 

Gegroeyt aen Moesel of te Rijn,

 

Ik wil geen minne slaef meer zijn.

 

Ik was gestaeg met zorg belast,

 

De min beletten mijn het slapen,

 

Wat heb ik menig mael gevast,

 

En aen de meyd mijn gaen vergapen,

 

Ik lag met Venus en haer zoon,

 

Want Bachus nat dat spant de kroon.

 

Ik leef geruster als een Graef,

 

De Wijn verset de smert en quaelen,

 

Voor desen was ik maer een slaef,

 

Die staeg in eensaemheyd ging dwalen;

 

Weg, weg, al die na minnen haekt,

 

Eert Bachus die ons vrolijk maekt.

 

Za schenkt de glazen eens in 't rond,

 

Wie zou het leven dan verdrieten,

 

Een glas vijf ses dat is gezond,

 

Soo kan men 't lijf vol vreugde gieten;

 

De wijn doet oud en jonge deugd;

[p. 84]

 

Verjaegd de pijn en voed de vreugd.

 

Daer Bachus heeft de overhand,

 

Leyd Venus in een hoek verschoven:

 

Schoon Hymens toorts of fakkel brant

 

De wijn die gaet de min te boven;

 

Want aen de wijn daer ik 't mee hou,

 

Is meer vermaek als aen de Vrouw.