Spektator. Jaargang 7



[pagina 128]
De heteluchtballon 2 Ik zweefde in een houten kist Onder een heteluchtballon. Ondanks de donkergele mist Voer 'k goed op koers. Dat kon Omdat mijn doel onzeker was. En wie weet wanneer je daar belandt? Ten einde te voorzien in warm gas Stak ik mijn eigen kist in brand. En met de allergrootste gratie Was 't of ik zelfs de hemel ontsteeg. Dit was pas een crematie. Al liep de luchtballon langzaam leeg. Ik stortte pijlsnel neer en brak Door de flinterdunne teugels. Ik viel niet; voor het gemak Kreeg ik vlinderdunne vleugels. Theodor Holman