Spektator. Jaargang 5

[p. 634]

[p. 635]

Afvallige

De band met oom Cornelis was niet innig:
Hij was een dwaalgeest, want vrijzinnig
bestond hij het zich af te vragen
of het wel wáár was, van die scheppingsdagen.

Oom had het zelf bekend, aldus mijn vader
en dus geen recht meer op genade.
Maar als hij kwam werd zijn portret
goed zichtbaar op 't dressoir gezet.

En na een kort maar krachtig lijden
stierf oom Cornelis als een heiden.
Zijn notenhouten schrijfbureau
stond bij ons bankstel maar zozo.

H. Twirre