Spektator. Jaargang 5

[p. 79]

Angst

Een groot hoofd op een dunne nek;
je ziet het zo: daat staat een gek.
Kleed hem maar uit zodra hij huilt,
dan heeft hij zich weer eens bevuild.

Lijkwit en willoos blijft hij staan
tot hem de spons te lijf zal gaan.
Mager steekt hij zijn armen uit
en huivert, maar geeft geen geluid.

Hij kijkt me aan; bijna verstandig,
volgt mij gebogen naar de gang
waar ik, misschien wat te hardhandig

hem met z'n grijze hemd behang
en fluistert in het halve duister:
‘Broeder, ik ben altijd zo bang.’

H. Twirre