Spektator. Jaargang 4

[p. 464]

[Gedichten van Fanie Olivier]

die seremoniemeester
(vir breyten)

ek het gedroom
ek het gedroom van 'n kind se geboorte
iewers onder 'n bosveldboom
of'n besembos
met die sekelmaan wit oor die berge
onderkant die stil swart stroom

ek het gedroom ek weet wie's die vader
van hierdie kind en sy naam was haat
nee, nie vader nie, maar ding
wat met beloftes warm drif
haar kon verlei en, in die steek,
gelaat het: sy hare skif
seile van ou skepe sy oë
swart spikkels op die oop groen veld

daar was 'n vroedvrou seker van haar handel
goed voorberei gewapen tot die tande
die oudste in haar vak wat fluit-fluit
in kon grawe om die kind wat vassit uit
te laat.
haar naam - haar naam was ook geweld.

en daarom: oor hy wat die vader was
en sy wat die kind wou los
en die kind het ek die moeder hoor skree
iewers onder 'n bosveldboom
'n neonlig of 'n besembos
(hoor hoor hoe skree die moeder) vol verlange
dat die pyn moet verbygaan
en die kind se mond teen haar bors kan pas
dat sy 'n man kan soek wat oor haar
borste èn die kind se kop sal vryf
te lank te lank sit sy gevange
in hierdie kwashiokorlyf.
my oë was te leeg en te vol toe sy baar.

hoe sal sy hom dan teen die koue weer
hoe hom beskerm teen die seer
hoe wakkerbly om teen die aasvoëls
uit die naaste boom
die strandjutwolf die slang se gly te keer?
ek het gedroom.

Fanie Olivier

[p. 465]

swaels oor bangladesh (the rich get richer: Matt. 25:30)

winter het vanjaar te vroeg geval lê
soos rys oor die alpe gestrooi (hoe trek
die huistoegaan nie aan die herfserige
vlerke nie!) die bamboesdun bene
die driehoek wat die skouers maak
wanneer die vere selfs te swaar word vir die oë
om te dra soek verniet na iets
om uit die koue droogte op te pik.

maar wees getroos:

want Brahma, Gautama Boedha, Mohammed en ander rederye
saljulle liefderyk verpak in kiste
witter as sneeu om anderkant die bruin
riviere 'n warm onderdak op droogfontein te hê
en skottels roosblare op die geil landskap
verby die berge wat nou nog oorstroom
en oopgekraak die speel belet
in daardie liglig lug waar hy virjulle
tot barstensvol by hom soos pêrels in 'n lentekroon
wil lê.

Fanie Olivier