Spektator. Jaargang 2

[p. 59]

de dodostempels

ik leun achterover tegen de hoge
blauwgrijze stoep
het licht perst zich tussen twee
wolken door
het stoommes snijdt door de optelsom
van het luchtgezicht
de dodostempels smelten op mijn tong

dan komt de nacht der dieren
hun kruidnagels krabben aan mijn nieren
een fietspomp lonkt naar terra cotta
als het asfalt valt op het vruchtvlees
van het speldenkussen
o hoe spelden kussen
kijk ik mijn wederhelft marterachtig aan
en richt mijn laatste zoekschrift
terwijl ik de fossielen
in de schoorsteenmantel tel
krijtwit gaan allen brakend huiswaarts
de stoom vliegt van het mes
een moot schiet lillend onder mij vandaan

pieter schermer