Tweede Deel van Sparens Vreugden-Bron

Vytstortende Soo Nieuwe als Singens-waerdighe Deuntjens

Iochems klacht, over de vinnigheydt van sen Wijf.

Toon: Gelijck een Roosje teer.

SOo haest den Dagheraedt
Des morghens blaeckt op 't veldt,
En dat de Zon op-gaet,

[p. 217]

 

En heur ten toone steldt,

 

En schiet heur vlammen neer, la, la, la,

 

En heldre flicker-stralen,

 

La, la, la, la, la, la, la, la, la, la,

 

En doetz' op d'Aerde dalen.

 

2 Dan gaen ick door den douw

 

In't jeughdigh groenen Gras,

 

En denck hoe ick mijn Vrou

 

Sal dienen op haer pas,

 

Om in 'er gunst te staen, la, la, la,

 

En altijdt in te blijven,

 

La, la, la, la, la, la, la, la, la, la,

 

Om noyt te hooren kijven.

 

3 Ick smeeck heur menighmael

 

Met woorden Suycker-zoet,

 

En vriendelijck onthael,

 

Ey Wijf, siet wat je doet,

 

Wanneerse met een stock, la, la, la,

 

Met onghebrande Assen

 

La, la, la, la, la, la, la, la, la, la,

[p. 218]

 

Mijn Rugghe soeckt te passen.

 

4 Maer sy blijft even boos,

 

Hoe dat ik smeeck of vley:

 

Ick ben dan zwack en broos,

 

En suchte, kreun, of schrey:

 

Dan baertse weer als dul, la, la, la,

 

En schoptme met 'er voeten,

 

La, la, la, la, la, la, la, la, la, la,

 

Wat Koeckhoeck, is dat groeten?

 

5 Se vloeckt, se batement,

 

Se schreeuwt soo bijster fell',

 

Al waren 'er ontrent

 

Veel Duyckers uyt de Hell':

 

Dan neem ick vaeck de vlucht, la, la, la,

 

En packmen uytter ooghen,

 

La, la, la, la, la, la, la, la, la, la,

 

Ag! ag! ick ben bedroghen.

Foey eervergheten Wijfs, die met vervloeckte grepen,

Als rechte Helle-moers, soo deur de Mostert slepen

V Mans van brave gheest, en van beleefden aerdt:

Ghy zijt, nae dees 'er doodt, een wacker Haentje waert.

          Liever.