Tweede Deel van Sparens Vreugden-Bron

Vytstortende Soo Nieuwe als Singens-waerdighe Deuntjens

[p. 126]

Siecken-Kermis.

Stemme: Arent Pieter Gijsen.

LEst op een Paessen-maendagh,
Korts nae de Middagh-tijdt,
Nae de Kruys-poort ick gaen sagh
Veel Menschen, seer verblijdt,
Vyt de Stadt breedt en wijdt:
Ick docht 't is wis
Nu Kerremis
T' Siecken, aen 't Huys ter spijt.

2 Ick ginck oock mee nae 't Siecken,

Daer 't Boeren-Kermis was,
Daer men veel Wafels biecken
Op 't veldt, al in het gras,
Daer sagh ick wel van pas
Een Guychelaer,
Die haelden daer

[p. 127]

 

Tien Wafels uyt zijn Tas.

 

3 Hier was een Spel te kijcken,

 

Daer was een Pellecaen,

 

Die liet zijn Trouwheydt blijcken,

 

Gins was een Baviaen,

 

Elck riep: komt, wilt in gaen.

 

Daer was een Beer,

 

En vreemt Gheveer,

 

Grijp-voghel, oock een Kraen.

 

4 Daer quam een droncken Huys-man

 

Stijf rennen van de Stadt:

 

Hy quam met groot ghedruys an,

 

Soo dat elck wierdt bespat,

 

Want 't wasser vry wat nat:

 

Hoort hoe hy voer

 

Dees droncken Boer

 

Viel in het slijck, uyt 't Krat.

 

5 Doen tegen daer aen 't jouwen

 

Bykans den heelen Trop.

 

De Boer begon te spouwen,

[p. 128]

 

De Paerden hieldtmen op,

 

Hy was tot aen zijn krop

 

Beslickt, begaen,

 

Hy kon naeu staen

 

Van 't Haerelemsche Sop.

 

6 Doen gingen w'uyt de Kramen

 

Soo verby 't Huys ter Kleef,

 

Tot dat wy aen Duyn quamen,

 

Daer was een van 't Gheweef

 

Die soo afgrijslijck keef,

 

En sloegh zijn Wijf

 

Met 't been op 't lijf

 

Daer hy zijn stuck mee wreef.

 

7 Ick ben van daer ghescheyden,

 

En ginck doen voort alleen

 

Langhs Duyn, Bleecken en Weyden,

 

Tot ick quam t'Over-veen,

 

Daer quamen aen ghereen

 

Lichte Pluviers,

 

Met d' buyck vol Biers,

[p. 129]

 

Elck beestigh droncken scheen.

 

8 D'een wou de Paerden mennen,

 

Tsa Boer, slae voort elck riep:

 

Het scheen dat in het rennen

 

Een Achter-wiel afliep;

 

't Paerdts Haver was de zwiep.

 

Den As die brack

 

Al met een krack,

 

Elck viel in 't slijck seer diep.

 

Besluyt.

 

9 De Voerman trock sijn Mesje,

 

En riep, stae vast je Guyt:

 

Het Middel-paerdt het Blesje

 

Spanden den eenen uyt,

 

Het leeck een Zottekluyt:

 

d'Boer kreegh geen geldt,

 

d'Waghen ontsteldt,

 

En slaghen op sijn huydt.

     Lust nae Rust.