Tweede Deel van Sparens Vreugden-Bron

Vytstortende Soo Nieuwe als Singens-waerdighe Deuntjens

Trouws Verwonderingh, Over 't Huwelijck van een oudt Man, oudt 74 Jaer, genaemt J. D. W. en de Eerbare J. T. H. Dochter, oudt 21 Jaer.

ICk stae ghelijck versuft, hoe sal ick my verwond'ren?
Het schijnt my wel een droom, of maer een buy van dond'ren,

Ick haddet noyt gelooft, noch nimmermeer gedacht,

Voorwaer u Trouw-geval komt my heel onverwacht.

[p. 123]

 

Hoe kan het moog'lijck zijn, dat sijn verstramde Leden

 

Op soo een soeten Dans des thoons maet konnen treden:

 

Eer sal een Havick zich gaen paren met een Duyf:

 

Eer sal men in de Mey gaen treden op den Druyf:

 

Eer sal men in den Hel gaen Roose-kranssen vlechten:

 

Eer sal men in de Locht een Tooren gaen oprechten

 

Sonder te raecken Aerdt, eer soo een ouden Bloedt

 

Geeft aen soo soeten Vrouw 't geen dat sy hebben moet.

 

Wel, zijt ghy dwaes gheweest? waer waren doch u sinnen?

 

Dat ghy, een afgheleeft, om sijn goedt ginght beminnen?

 

En laest ghy noyt het Boeck, van Iacob Cats gemaeckt.

 

Alwaer sijn soete Spreuck de oude Knechten raeckt?

 

 

 

Als yemandt op sijn Laersen pist

 

Ist tijdt dat hy sijn Boeltje mist.

 

 

 

Wel, overschoone Maeght, en kondt ghy 't niet bedencken

 

Dat, als een Out yets doet, sijn krachten dan seer krencken?

 

En weet ghy niet, dan is het dat men segghen kan:

 

Hy maect oock wel een Kind, maer breect daer voor een Man.

[p. 124]

 

Doch het is nu gheschiedt, het moet nu zijn gheleden,

 

Maer als hy doot mach zijn, so wilt u Lijf besteden

 

Aen eenen jongh Gesel, een rustigh Edel-man,

 

Die u van d'achterstal ter deegh betalen kan.

     Tout per amour, rien par force.

      't Leven is maer ebb' en vloedt,

     Somtijts vreught, dan tegenspoet:

     So den mensch op 't aerdsche siet,

     Krijght tot loon een groote Niet.