Tweede Deel van Sparens Vreugden-Bron
(1646)–Anoniem Sparens Vreughden-Bron–
AuteursrechtvrijVytstortende Soo Nieuwe als Singens-waerdighe Deuntjens
[pagina 91]
| |
My stadigh door tot weenen,
Doch 't is my om niet:
Kan dan mijn doodt, mijn tranen en geschrey
V 't hart niet keeren
Tot Mins begeeren// so wil ick zweeren
Ick ly om u de doodt, de doodt, de doodt,
Ach! de doodt, om u, in noodt.
2 Wou Vrouw-Venus
My eens soo gunstigh wesen,
Ghelijck sy was
Hypomenus,
Die voor 't loopen niet vreesde,
Maer pooght hem ras
Te loopen voort tegen zijn Atalant',
Die hy beminde,
Maer heel gezwinde// hy lagen vinde,
Stroyt d'Appelen verguldt, verguldt, verguldt,
Tot hy zijn Min vervult.
3 Wou Fortuna
My met gheluck eens dienen,
| |
[pagina 92]
| |
Dat ick eens slecht,
Ende raedtslae
Om Venus te verlienen
Het oordeel recht,
Als Paris dee, die 't stuck is voorgheleght,
Most d'Appel gheven// aen die schoonst leven,
Soo werdt verheven
Vrou-Venus krijght de prijs, de prijs, de prijs
Door Paris oordeel wijs.
4 Daer door eene
Goe gunste heeft ghedreven
Vrou-Venus schoon,
En Helene
Heeft Paris doen ghekreghen
Tot synen loon:
Mocht ick nu oock Vrou-Venus dienstigh zijn,
En sy my gave// nae mijn beslaven,
Die recht haven,
Mijn schoone Helena, Lena, Lena,
Waer om ick treuren gae.
| |
[pagina 93]
| |
5 Mijn goe vrienden,
Wilt ghy leven in vreden,
Soo doet alsoo:
Hier, soo 'k mienden,
Venus gheve haer bede,
En Cupido
Houdt die te vriendt,
Dat hy u gunstigh is:
Soo sult ghy raecken// tot Mins vermaecken,
In dese saecken
Soo gheeft de eer en mint, en mint, en mint
Vrou-Venus, en haer Kindt.
Nae lijden// verblijden. A. v. Adrighem. |
|