Tweede Deel van Sparens Vreugden-Bron

Vytstortende Soo Nieuwe als Singens-waerdighe Deuntjens

[p. 80]

Nu 't aenghename groen weer uyt

Nae de wijse van Ahasuerus.

NV 't aenghename groen weer uyt
De vruchtbaer Aerde spruyt:
De Bleeckers gaen te velde,
Als Helden van gewelde,
Die kampen om den buyt,
En om soudy van Gelde.

2 't Is om Hans Moff te grijpen aen

Dat sy ten strijde gaen,
Die sy dan soo fackseeren,
Iae plaghen en temteeren,
Dat, eer sy hem ontslaen
Verstuyven al sijn veeren.

3 Hy moet voor haer sijn rock afdoen,

Met al sijn graeu fatsoen,
Noch wordt hy teghen reden
Met moeder-naeckte Leden
Gheworpen in het groen,
En pijndelijck bestreden.

[p. 81]

 

4 Sy stormen op hem slagh op slagh,

 

Meer als hy wel vermach:

 

Sy keeren en sy rapen,

 

Sy melcken hem rechtschapen,

 

Tot dat hy voor den dagh

 

Komt, sonder sterckt' of wapen.

 

5 Sy gaen als beulen en tyrans

 

Te werck, met groven Hans:

 

Want wringhen, spoelen, looghen,

 

Oock gieten, schudden, drooghen

 

Moet hy van wijfs en mans

 

Tot sijn afbreuck ghedoghen.

 

6 Dan ist, gaet heen, Adieu Hans Moff,

 

Leert nu mijn Heer poff, poff

 

Op 't houte Peertje rijden,

 

Die sal hem niet verblijden,

 

Dat ghy soo kranck van stof

 

Gheworden zijt, door lijden.

 

7 Soo hy met gheen patienty seer

 

Omhelst u Lichaem teer,

[p. 82]

 

Hy sal zijn hooft wel krouwen:

 

Doch al soudt elck een rouwen,

 

Wy sullen door u smeer

 

Een vette Keucken houwen.

 

8 Hans vlucht voor Keyser en voor Sweedt

 

Die van ghemoede heet

 

Op Duytschen bodem vechten,

 

Maer noyt vondt hy ten rechten

 

Volck, dat hem viel so wreedt

 

Als dees Duynkantse Knechten.

 

9 Prins, eer wy komen tot den endt,

 

'k Wensch dat in mijn Convent

 

Patienti mach logieren,

 

Om met goede manieren

 

Hans, zijnde afghement,

 

Voorsichtigh te hantieren.

     Weest voorsichtigh.