Tweede Deel van Sparens Vreugden-Bron

Vytstortende Soo Nieuwe als Singens-waerdighe Deuntjens

Wanneer Aurora Haer Tranen had geschreyt,

Voyse van de Guiljameta-dans.

WAnneer Aurora Haer Tranen had geschreyt,

En die op Flora Seer lieffelijck verbreydt:

Ging ick in eenigheydt,

Langhst den Oceana,

By een brave Meyt.

[p. 40]

 

2.

 

Ick sey, wel Meysje,

 

Mijn over-soete Dier,

 

Ey, seght een reysje

 

Hoe komj' alleenigh hier?

 

Ach! vreesje niet een Sier

 

(Iou jonck en jeuhdich Vleysje)

 

Voor het geijl gheswier.

 

3.

 

Doen gaf sy reden

 

En sey, al op mijn vraegh,

 

Mijn jonghe Leden

 

Die swerven alle daegh

 

Door Berghen, Bosch en Haegh,

 

Tot den dagh van heden,

 

Is dat niet een plaegh?

 

4.

 

En om te rusten

 

Soo kom ick hier ghegaen,

 

Om (als 't my lusten)

[p. 41]

 

Mijn Lichaem eens te ba'en.

 

Met ick dat had' verstaen

 

Ick haer Lipjes kusten,

 

Gingh daer strack van daen.

 

 

Het schijnt wie dat 'et is, elck soeckt sijn vryigheydt:

 

Diana, schoon Goddin, tot baden eens bereydt,

 

Die wiert van Acteon den Jager naeckt gesien:

 

Waer deur sy toornigh sprack, ghy sult voor dit bespien

 

Verkrijghen uwen loon: en is daer nae soo voort

 

Van sijn Jacht-honden selfs vermorselt en vermoort.

     Daerom is 't best,

     Elck by de syne.

     G. A. Ooyevaer,