't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron



[pagina 164]
Minne-klacht, van Rosemont. Stemme: Granida Princesse, &c. ALs ick gae bedencken, En wel overwegen Van de min, soo vinde ick dat haer aert, Is den een te schencken, Ziels-geluck, en zegen, En den aer met dubbel-ramp beswaert. D’eene geraeckt op een gewenste Ree, En d’ander doolt op d’ongebaende Zee. 2 D’een ontseylt de vlaegen, Van neyts-dwarrel-winden, En geraeckt aen sijn gewenste lust; D’ander voelt de slagen. En moet sich verr’ vinden,
[pagina 165]
Daer hy wenst sijn liefd’ te zijn geblust, D’eene die krijght sijn wel-gewenste vreucht, En d’ander swemt in liefdens-ongeneucht. 3 Al te wreede Minne, Steets sal ick beklaeghen, Over ‘t geen, dat ghy mijn ziel aendoet, Heb ick niet mijn sinnen, En mijn wel-behaegen Aengeleyt, om nevens uwe Stoet, Op u altaer te smoocken offerhant, (Segh o Goddin) naer wijse onses lant. 4 Dan ghy soeckt te plaegen, Met u wreede schichten, (Die u soo schiet tot mijn boesem in) ‘t Schijnt ghy hebt behaegen, Dat ick steets sal swichten, En vergaen, in’t brandend-vier van Min, Want ghy ontsteeckt, mijn over-heete borst, En die ick Min, heeft naeuwelijcx geen dorst. 5 ’k Heb verscheyde malen,
[pagina 166]
Vwen lof ghesonghen: Want ick dacht van u te zijn verhoort, Dan u ziels-dwangh-straelen Hebben noyt ghedwonghen Hem, die dus mijn zieltje heeft bekoort. Ick bid Goddin verhoort dees droeve Maeght, Wiens herte mint, en niemandt haer behaeght. P. V. Goor.