't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

[p. 94]

Pastorel,

Stemme: Adieu verheven troon,

Cloris singht.

GAet voort mijn wolligh vee,
En graest van lieverlee,
Terwijl dat ick moet beyde
Hier by dees klaere bron,
Ghelijck mijn morghen-son,
Mijn gister-avondt seyde.

2 Aurora dagh-bodin,

Ick bid, doet mijn goddin
De paeden veyligh maecken,
Ay goden voeght u t’saem,
En maeckt dees plaets bequaem,
Tot uytkomst van mijn saecken.

[p. 95]

 

3 Mijn dunckt ick sie van verr’

 

Mijn goude morghen-sterr’

 

Al soetjens komen treden,

 

Duyckt Phebus, Phebus duyckt,

 

V glans-rijck-oogh toeluyckt,

 

‘k Ben met dees Son te vreden.

 

4 Mijn waerde pronck-goddin,

 

Wat loon sal ick u min

 

Segh Galathea gheven?

 

Galathea singht.

 

Swijgh Cloris, Cloris swijght,

 

Mijn kaeck een bloosje krijght,

 

Ach! wat heb ick bedreven.

 

Cloris.

 

5 Hoe dus mijn waerde vrouw,

 

Wat nevellighe rouw,

 

Doet dus u ziel ontstellen,

 

Wat isser dat u smert,

 

Of u benauwde hert

 

Met kille-vrees komt quellen?

[p. 96]

 

Galathea.

 

6 Ik bid u lief verschoon

 

Mijn min, die ick betoon

 

Door te vrypostigheden,

 

‘k Doe meer dan my betaemt:

 

De maeghdelijcke schaemt

 

Dwinght my tot droevigheden.

 

7 Doch so ick heb misdaen,

 

Wilt by geen ander gaen,

 

En daer mijn fout vertellen:

 

Want soo ghy ‘t Cloris dee,

 

Ick soud’ door harten wee

 

Gaen daelen laegh ter hellen.

 

Cloris.

 

8 Neen lief, veel eer de aerdt,

 

Sich met den hemel paerdt,

 

Eer ick u soude schennen:

 

Oock hebt ghy niet misdaen,

 

‘kBid’ laet u trueren staen,

 

En wilt tot vreughde wennen.

[p. 97]

 

Galathea.

 

9 Wel aen dan ick vertrouw,

 

En Cloris daer voor houw,

 

Komt laet ons boswaert treden.

 

Ick set mijn ziel te rust:

 

Daer op wert ghy ghekust,

 

Tot slot van onse reden.

     P. V. Goor.

     Lust baert wijsheydt.