't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

[p. 77]

Bruylofts-Liedt,

Stemme: Schoonste Nimphje van het Wout.

MAer wat is den Echten-staet,

Alst wel gaet,

‘t Is een Hemel hier beneden,
Mits sy geen gelijck en heeft,

Somen leest,

Daer in naer de Wet en reden.

2 Als de Man heeft gantsch bemint,

En gesint,

Sijn Gemael en hout in eeren:
En dat daer deur dan getrouw,

Weer de Vrouw,

[p. 78]

 

(Als Sara) Haer Man noemt Heere.

 

3 En haer Godt dan gesegent by,

 

Mits dat sy,

 

Wandelen in sijne wegen,

 

Wat sou haer ontbreken hier?

 

Niet een sier,

 

Dan daer sy toe zijn genegen.

 

4 Kroon, noch Keyserlicke pracht,

 

Is geacht,

 

By een paer alsoo gebonden,

 

Wel-geluckigh is de Man,

 

Die soo dan,

 

Sijne helft hier heeft gevonden.

     Een de Eer.