't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

[Harderinne]

Stemme: Balette Bronckhorst.

HArderinne,
Ach sult ghy nimmer wenden,
V gunst tot my
Godt der minne,
Ey siet aen mijn ellende,
En slaverny,
Laet ghy toe, dat sal een teere Maeght,
V Godtheyt tarte,

[p. 11]

 

Doorschiet haer ‘t herte,

 

Dat sy mijn smerte,

 

Gevoelet op dat sy, dat sy, dat sy,

 

Op dat sy mijn Weer-liefd’ draeght.

 

2 Sult ghy lijden datmen niet als voor desen,

 

V groote kracht,

 

Nu ter tijden, niet meer en hout te wesen,

 

Maer gantsch veracht:

 

Want wel eer dreef ghy des Konincks kindt,

 

Door Liefd te minnen, een Harderinne,

 

En deught kon winnen

 

De gunst voor ‘t goet: maer nu, maer nu, maer nu,

 

Ach! maer nu is deught maer wint.

 

3 Rosemonde, seght schoone kan het wesen

 

Dat ghy met pijn?

 

Soude door-wonden mijn hert en niet genesen?

 

Neen ‘t kan niet zijn,

 

‘k Smeeck niet meer, die my geen hulp en sondt,

 

Wiens kracht der boghen,

 

Ghy hebt ontogen, diens ben bewogen

[p. 12]

 

Te soecken hulp van u, van u, van u,

 

Ach! van u mijn Rosemondt.

 

4 Wilt dan schoone,

 

V gunst eens tot mijn wenden,

 

Soete Herderin,

 

En beloone,

 

Mijn trouwe Min en ende

 

V straffe sin,

 

Mint nae ‘t oor, ey mint de ware deught,

 

Ach Herderinne!

 

Voelt ghy u sinnen,

 

Geneyght tot minne,

 

Mint toch voor ‘t goet de deught, de deught, de deught,

 

O de deught! baert reyn geneught.

     Konst baert gonst.