Sommighe leerachtighe geestelijcke liedekens

[Beminde broeders ghepresen]

Na de wijse: O radt van avontueren.

Singt met aendacht.

Beminde broeders ghepresen,
End susters in Christo soet,
Wilt doch vrymoedich wesen,
^a In d'aengenomen waerheyt goet,
Om vast daer in te blijven,
Al den tijt uws levens lanck
Laet u daer niet van drijven,
Al soumen u ontlijven,
Gaet altijts voort den rechten ganck,
2 Maer het is te beclaghen,
Dat de gene diet cruyce swaer,
^b Op nemen om te draghen,
Om Christum te volghen naer⁺
Ende de waerheyt reene⁺
Willen zijn onderdaen,
Op haer woorden ghemeene,
Nemen sy som acht so cleene,
Dat sy haer dickwils ontgaet.

a coll. 2. 6.

b matt. 16. 24.

+ mar. 8. 34.

+ Luc. 9. 24.

[p. 592]

 

3 Dus vind ick my gedronghen,

 

Een liet te dichten uyt schrifts verhael

 

Hoe dat elck een sijne tonghen,

 

^c Bewaren ende regeeren sal,

 

Op dat hy niet in oneere,

 

daer deur en come saen,

 

^d Maer loven end dancken seere

 

⁺ Den almachtigen stercken Heere

 

Voor sijn goetheyt an ons ghedaen.

 

4 Die Heere soet is gebleken,

 

^e Seyt van mijn woorden delicaet,

 

⁺ Wilter altijt afspreken

 

Thuys, en als ghy overwegh gaet,

 

Want David gaet gewagen,

 

^f datmen van Godes wet,

 

Soud spreken nacht ende daghen,

 

Sonder daer in te vertragen,

 

^g End sijn lust daer in hebben net,

 

5 Petrus seyt niet accoorde,

 

^h Ist dat daer yemant spreckt,

 

⁺ die spreke als Gods woorde,

 

ⁱ dat tot stichting des naesten streckt,

 

^k Want alle onreynicheden,

 

⁺ En sy onder ons genaemt,

 

⁺ Sotten clap noch spotternys zeden,

 

⁺ Maer all aenghename reden,

 

⁺ End dancksegginghe veel meer betaemt

 

6 Alle die niet en bedwingen,

 

⁺ Haer tongen na Schriftuers raet,

 

^l Rechten aen vele dinghen,

c syr. 23. 1.

d ps. 103. 1.

+ Psa. 118. 1.

e deut. 6. 6.

+ Ios. 1. 8.

f Psal. 1. 2. ende 119. 97.

g Pro. 2. 3. ende 7. 3.

h 1. Pet. 4. 11.

+ Iac. 23. 28.

i eph. 4. 23.

k eph. 5. 3.

+ Iaco. 3. 5.

+ mat. 12. 36.

+ eph. 4. 29.

+ Col. 3. 8.

+ Pro. 12. 6.

l syr. 28. 19.

[p. 593]

 

Die in brenghen groot quaet,

 

Haet, nijt, tweedracht, onvrede,

 

Laster end schandale groot,

 

Maken sy in menighe stede,

 

Maer datmen sijn tonghe besnede,

 

Ten ware dickmael gheen noot.

 

7^m Die uytvaert onvoorsichtich,

 

Oft snatert, Steeckt als een sweert,

 

Der wijsen tonghen stichtich,

 

Haer redene is begheert,

 

Den mont der wijsen gheven,

 

ⁿ Goeden raet tot aller tijt,

 

^o Dat Gout is Perlen beneven,

 

Maer een wijsen mont verheven

 

Is een edel cleynoody verblijt.

 

8^p Woorden tot sijnder tijt ydoone,

 

Ghesproken met soeter tale fijn,

 

Als vergulden applen schoone,

 

In silveren schalen zijn,

 

^q Een wijs man beyt so langhe,

 

Tot dat hy sijnen tijt siet,

 

Maer een haestich sot stranghe,

 

Vaert stracx uyt met den ganghe,

 

Hy can sijn tijt verbeyden niet.⁺

 

9^r De lippen der sotten bringen,

 

In twist ende ghepijn,

 

D'oorblasers wilt niet ghehinghen,

 

Valsche tonghen te vervloecken zijn,

 

Want sy verdorvender vele,

 

Die daer hadden goeden vree,

m Pro. 12. 16.

n Pro. 15. 7.

o Pro. 20. 15.

p pro. 25. 1. ende 15. 21.

q syr. 20. 9.

+ 1. Pro. 18. 6. end 26. 22.

r syr. 28. 10.

[p. 594]

 

Met Paulo ick niet verheele,

 

^t Maer segghe met luyder kele,

 

Quaet gheclap verderft goe fee.

 

10^u Elck sy doch snel int hooren,

 

⁺ Maer traech om spreken my wel verstaet

 

^x Want daer veel woorden ghebooren,

 

⁺ Sonder sonde niet toe en gaet,

 

^y Die bewaert sijnen monde,

 

Sijn ziele van angst behoedt,

 

^z Wie snel is t'elcken stonde,

 

Om te spreken hoort wat ick oorconde,

 

An eenen sot is meer hope goet.

 

11 Ghy betuynt uwe goeden,

 

^a Waerom maeckt niet veel meer ghy

 

Vwen mont als de vroeden,

 

Deuren end grendelen vry,

 

^b Ghy weecht u gout end silver puere,

 

Waerom oock niet op elck pas,

 

V woorden so wel ter cuere,

 

^c Waer veel woorden zijn t'elcker [nie],

 

Daer hoort men de sotten ras

 

12 Alle gheslachten der dieren,

 

^d Zee wondren end slanghen fel,

 

Canmen temmen end regieren,

 

Maer de tonghe en canmen niet wel

 

Temmen ten gheenen fijne,

 

Want so Iacobus seyt,

 

^e Sy is onrustich quaet van pijne,

 

⁺ End vol doddelijck fenijne,

 

Een werelt vol ongherechticheyt,

t 1. Cor. 15. 33.

u Iac. 1. 19.

+ pro. 17. 27.

x pro. 10. 19.

+ Syr. 5. 13.

y pro. 21. 23. ende 12. 13. ende 13. 3.

z prov.29. 20.

a Sy. 28. 31.

b syr.28. 32.

c Pred. 5. 2.

d Iac. 3. 7.

e Iac. 3. 6.

+ Syr. 28. 15.

[p. 595]

 

13^f Wie t'leven wil beminnen

 

End goede daghen na Davids raet,

 

Die moet wilt dit versinnen,

 

Sijn tonghe bedwinghen van t'quaet,

 

End sijn lippen daer beneven,

 

Van alle ongherechticheyt,

 

^g Die dit niet en doet ter deghen,

 

Sijn Godsdienst die hy wil pleghen,

 

Seyt Iacobus is ydelheyt,

 

14 Dus in alder manieren,

 

^h Wilt u tonghe bedwinghen dan,

 

ⁱ Want die in woorden met faeljeren,

 

Dat is een volcomen man,⁺

 

^k V sprake wilt bespringhen,

 

Met fout in vriendelijckheyt,

 

Vwe tonghe so bedwinghen,

 

Dat ghy in alle dinghen,

 

Antwoorden condt met bescheyt.

 

15 Oorlof vrienden ghemeene,

 

Waer ghy zijt in steden oft lant,

 

En achtet dach niet cleene,

 

Maer siet het in met verstant,

 

End wilt doch voor my vyerich,

 

Bidden den Heere weert,

 

Dat hy my make manierich,

 

Door sijn goetheyt goedertierich

 

Mijn mont regiere so hy begheert.

f ps. 34. 15.

g Ia. 1. 26.

h 1. pe. 3. 10.

i Sy. 19. 18. ende 25. 12.

+ Iaco. 3. 2.

k Col. 4. 5.