Sommighe leerachtighe geestelijcke liedekens
(1609)–Anoniem Sommighe leerachtighe geestelijcke liedekens–
AuteursrechtvrijSingt met aendacht.Looft God, het zijn heerlijcke dinghen,
Dat men onsen God prijst met singen,
Het is costelijck end seer schoone
Datmen God prijst met soeten toone,
Dewijl dathy is die ghenadich,
Ierusalem bouwet alleyne,
Hy sal oock tsamen brenghen ghestadich,
| |
[pagina 450]
| |
T'verstroyd' Israel int ghemeyne.
2 Hy heylet de ghebroken herten,
Die vol zijn van lijden en smerten,
End sal op haer wonden vol pijnen,
Ghebruycken goede medecijnen.
Want der sterren alle te samen
Weet hy dat ghetal uyt te spreken,
Hy can oock die alle met namen
Eyghentlijck noemen onbesweken.
3 Voorwaer God is groot hooch gepresen,
De sterckste die daer conde wesen,
Sijn cracht is groot niet om vermonden,
Sijn wijsheyt is niet om doorgronden.
De Heer verquickt ende verstercket
Die benaut zijn ende beladen:
Maer dat geslacht twelc boosheyt wercket,
Werpt hy te grond' sonder ghenade.
4 Dies wilt met gesangh den Heer prijsen
Met Psalmen wilt hem lof bewijsen,
Die den Hemel met nevel decket,
Ende met wolcken overstrecket.
Die den reghen lieflijck laet vallen,
Om t'gras seer soet te doen voortcommen
Met druppelen fijn over allen,
Op berghen, dalen end alommen
Pause.
5 Den vee wil hy sijn spijse gheven,
Oock den jonghen Raven daer neven
Die tot hem schreyen vroech end spaden
Zijnde met hongher seer beladen,
Gheen ghevallen heeft de Heer goedich
| |
[pagina 451]
| |
Aen de sterckte des peertds int strijden
Noch aen des loopers cracht hoochmoedich
Noch aen sijn beenen tallen tijden
6 Maer hy heeft een seer groot behaghen,
Aen een benaut herte verslaghen,
Dat op Gods goedicheyt end crachten
Hem verlaet end daer op wil wachten.
Ghy Ierusalem uytvercooren
Vwes Gods lof wilt nu voortbringhen
End ghy Zyon laet in u hooren
Godes lof in hem wilt ontspringhen.
7 Hy sterckt uwe poorten seer crachtich
Met yseren grendelen machtich
Hy seghent in de stadt seer spoedich
Vwe kinderen overvloedich,
Ende maeckt dat ghyhebt altijt vrede,
In uwen land' aen allen zijden,
End veel goede tarwe hiet mede,
Gheeft hy u om u te verblijden.
8 Hy sent sijn woort hier op der eerden,
Ende sijn wet van grooter weerden,
Die sneller dan eenighe dinghen
Overal crachtelijck doordringhen,
Hy bedeckt de berghen end velden
Met sneeu wit als de wolle reyne:
Den nevel by uytstroyt niet selden,
Recht als oft assche waer seer cleyne
9 Hy werpt den Haghel t'allen steden,
Als groote stucken ijs beneden:
Wie is so hart dat hy can vraghen
| |
[pagina 452]
| |
Den scheepen vorst end coude daghen,
Maer dat ijs smelt sonder bevlijven,
Soo haest als hy een woort uytspreket,
Hy laet den wint waeyen end drijven,
So scheurt dat ijs, twelck haestlijck breket.
10 Hy ist die Iacob openbaret,
Die Israel heeft onderwesen,
Sijn wetten en rechten ghepresen,
So en heeft hy aen allen volcken,
Die daer woonen onder den wolcken
Niet ghedaen, noch hen laten weten,
Sijns woorts seer heerlijcke secreten.
|
|