Sommighe leerachtighe geestelijcke liedekens

Een nieu liedt tot troost der vromen om voor tsterven niet te schromen

wijse alst begint.

Een eewighe vreucht na dit verdriet,
^a Gods kinders al verwachten
dus lieve broeders en truert doch niet
Met wanckelbaer gedachten
Al straft de Heer het lant
Hy toont sijn goetheyt want
^b Hy wil niemant zy dwalich
Maer dat yegelijck mensch,
⁺ Bekeer, is sijnen wensch,
⁺ Op dat elck een mocht wesen salich.
2 Sijn weldaden, en slagen swaer,
Tot eenen eyndt al strecken,
Want dit is sijn behagen maer,
Ons al tot hem te trecken:
Hy heeft wel reden goet,
Te slaen meer dan hy doet,
De werelt om haer quaden,
die sy bedrijft eenpaer

a 1. Cor. 15. 23.

b Ezec. 18. 23.

+ 1. tim. 2. 4.

+ 2. Pet. 3. 9.

[p. 411]

 

Indien hy niet en waer

 

^c So seer lancmoedich, vol genaden.

 

3^d Maer hy heeft eenen dach gestelt,

 

Om alle quaet te wreken,

 

Dan sal den Heer als eenen helt

 

Roepen seer luyde en spreken

 

Al swijcht hy lange hy sal

 

Dan crijsschen met geschal

 

Gelijck een vrouwe int baren,

 

Sijn vyanden onvroet,

 

Moeten dan onder voet,

 

Want dan en sal sijn hant niet sparen,

 

4 Dus dient elck vrient te zijn met hem,

 

dits raet voor alle smerten,

 

^e Het is noch heden, hoort sijn stem

 

En verhart met u herten,⁺

 

Te doen wort elck geraen,

 

^f Gelijck den publicaen,

 

Die ginck t'huys gerechtveerdicht^g

 

Om dat hy vyerich badt,

 

Laet ons so doen, op dat

 

God tot sijn rijck ons allen weerdicht

 

5 Hiskia ons exempel mocht

 

Oock wel zijn int benouwen,

 

Die inden noot den Heere socht,

 

En bad met vast betrouwen,

 

Hy was getroost eer lanck

 

Maer in sijn voeten cranck,

 

^h Assa zijnde vol pijnen,

 

Socht niet den Heere, maer

c 2. pet. 3. 9.

d Act. 17. 31.

e psa. 95. 7.

+ Heb. 3. 7. ende 4. 7.

f Luc. 18. 1.

g 2. can. 20. 7.

h 1. pet. 16. 12.

[p. 412]

 

Sijn toevlucht hier en daer,

 

Aen meesters in der medecijnen.

 

6 Boven al moeten wy ter noot

 

Den Heer te soecken trachten,

 

ⁱ Der medecijnen deuchden groot

 

Daer neffens niet verachten:

 

Want God vol liefs en jonst

 

^k Geeft menschen sulcke konst,

 

Om van sieckten tontladen,

 

Dat sijnen name zy

 

Daer door ghepresen vry

 

Van al sijn groote wonderdaden.

 

6^l Ons leven is hier eenen strijdt,

 

End een swaer pelgrimagie,

 

Daer ons den Heer van maeckt quijt

 

Met sdoots corte passagie:

 

En dan sijn wy verlost,

 

Van T'vleesch dat ons hier cost

 

So menich swaer versuchten,

 

^m Om dat het aldermeest

 

Wederstaet onsen geest,

 

En soeckt t'verderf van al sijn vruchten.

 

8 T'wijl wy hier gaen met dit lichaem

 

Beswaert, mach ons wel seere

 

ⁿ Verlangen, om voor God bequaem

 

⁺ Te zijn thuys by den Heere:

 

Want in dees woeste zee,

 

Ghelijcken wy het vee,

 

Al onderwerpen t'sterven,

 

Maer in ons vaders rijck

i Syr. 38. 8.

k syr. 38. 10.

l Iob. 7. 1.

m gal. 5. 17.

n 2. cor. 5. 4.

+ Phil. 1. 23.

[p. 413]

 

Hopen wy t'zijn ghelijck

 

D'Engelen God vry van verderven.

 

9 Wandelen wy na sHeeren sin

 

Wy zijn vry van 't verdomen,

 

^o Het sterven is ons een gewin,

 

Om by Christum te comen

 

Niet schromen laet ons dan,

 

Om eens te wesen van

 

^p T'lichaem des doots onbonden,

 

Want of wy leven snel,

 

^q Offerden evenwel

 

Zijn wy des Heeren eygen bevonden.

 

10 Laet ons in sHeeren wille bloot

 

Verduldich ons genoegen,

 

Het zy wanneer, oft welcke doot

 

Alsoo 't den Heer wil voeghen

 

^r Christus den Heere siet,

 

Hem wel ghenoeghen liet

 

Sijns Vaders wil in desen,⁺

 

En dranck voor ons den kelck⁺

 

Aen't cruyce, dat voor elck

 

So schandich was, en seer mispresen.

 

11 Geen vreucht en mach beclijven saen,

 

Oft u gram en sterf te vooren,

 

^s Al moet dit lichaem hier vergaen,

 

Die Christo toebehooren

 

Sullen verrijsen u soet,

 

Den Heere te gemoet^t

 

Gaen inde locht verheven,

 

En sullen sonder pijn⁺

o phil. 1. 25.

p Ro. 7. 24.

q Ro. 14. 8.

r 1. matt. 26. 41.

+ mar. 14. 39.

+ Luc. 22. 42.

s 1. Cor. 15. 36.

t 1. Cor. 15. 23.

+ 1. tess. 4. 16.

[p. 414]

 

By den Heer altijt zijn,

 

En eeuwich daer in vreuchden leven.

 

Dees Princelijcke woorden schoon

 

Moeten ons so verblijden

 

^u Dat wy meer achten s'levens croon,

 

Dan wat hier is te lijden,

 

Nu d'wijl ons veel behoeft

 

En haest worden bedroeft,

 

Laet ons bidden eendrachtich,

 

Om blijven op den steen,

 

Der salicheyt ghemeen,

 

In t'noodich een, volstandich crachtich/

u Ro. 8. 18.