Sommighe leerachtighe geestelijcke liedekens

[p. 196]

Den 63. Psalm Davids.

Singt met aendacht.

O Godt, gheen God heb ick dan u,
Van smorgens aen bidd' ick u Heere,
Mijn ziel verlangt na u gaer seere,
Die gantsch in my versmeltet nu:
Gheheel verdroocht is mijn lichame,
Mijn crachten vergaen al ghelijck,
My dorstet als een dor aertrijck,
Na u in dees plaets onbequame.
3 Op dat ick noch eens aensien mach,
V heerlijckheyt na dit benouwen,
So ick die lieflijck te aenschouwen,
In uwen schoonen tempel plach,
4 Want veel beter is u ghenade,
Dan smenschen leven selfs hier is,
Daer sal oock mijnen mont ghewis,
Vwen lof spreken vroech end spade.
5 Daer sal ick singhen u eer claer,
So langh als ick werd' in dit leven,
V met handen hooch opgheheven,
Sal ick, O God, aenroepen daer.
6 Die sonde mijns herten vreucht wesen,
End oock al mijn gheneuchte alleyn,
Mocht ick met hert end monde reyn,
V altijt loven Heer ghepresen.
Pause.

[p. 197]

 

7 Als ick rust op dat bedde mijn,

 

End overlegg' al uwe crachten,

 

So moeten dan al mijn ghedachten,

 

Des nachts met u onledich zijn.

 

8 Want in mijn verdriet end mijn sorghen,

 

Hebt ghy my gheholpen eenpaer,

 

Dies prijs ick u ghy hebt voorwaer,

 

Met u vleughelen mu verborghen.

 

9 Mijn ziel hangt u so vastlijck aen,

 

Datse van u gheensins can wijcken,

 

V handt bewaert my desghelijcken,

 

Voor alle die my teghen staen.

 

10 Maer sy die mijn ziel met onweerde

 

O(vervallen willen met leet,

 

Sullen in den fafgront seer wreet,

 

Verstooten worden onder d'eerde

 

11 Versneden wert tot stucken cleyn,

 

Met den swaerd', end tot roof ghegheven,

 

Den Vossen end dieren daer neven,

 

T'goet mijner vyanden ghemeyn.

 

12 Dan sal de Coninck hem verblijden,

 

In u overwinninghe, Heer,

 

Wie u kent, sal u lof end eer,

 

Wtbreyden claer aen allen zijden.

 

Daerom de leughehn monden al

 

Hoe valschelijck datse oock spreken,

 

Sullen ghestopt zijn end versteken

 

So datse niemant helpen sal.