Sommighe leerachtighe geestelijcke liedekens
(1609)–Anoniem Sommighe leerachtighe geestelijcke liedekens–
AuteursrechtvrijSingt met aendacht.Weest nu v'heucht als ghy oprechten
In God den Heer u al verblijdt,
| |
[pagina 94]
| |
Dat lof in den mont sijner knechten,
Is heerlijck en schoon t'aller tijt.
2 Met harpen vol snaren,
Wilt nu openbaren
Sijnen prijs en eer
Dat Psalters en kelen
Nu singhen en spelen
Onsen God end Heer.
3 Singt den Heere, zijnde met vreuchden
Nieu Lofsanghen lieflijck en soet,
Op den Psalter sijn lof, sijn deuchden
Spelet, end waeckt gheneuchte goet.
4 Want t'bevel des Heeren,
Dat hy ons wilt leeren
Is recht end eerbaer,
Sijn woorden ende wercken,
Zijn (so men can mercken)
Seker end gantsch waer.
5 Hy bemint seer tot allen tijden,
Dat recht end' de gherechticheyt
D'aerd' is oock vol aen allen zijden,
Van sijn groote barmherticheyt.
6 God doort woort ghepresen,
Schiep also wy lesen,
Dat Hemelsche pleyn,
Door sijnen Gheest crachtich
Maeckte hy waerachtich,
S'Hemels crachten reyn.
Pause.
7 God vergadert int meyr te samen,
| |
[pagina 95]
| |
Als in een vat dat water al
Hy bewaerde dat seer bequame
Int afgrondische diepe dal.
2 Dies moet nu elck vruchten,
God vreesen end duchten,
Diet al maeckt uyt niet
Dat een yeghelijcke
God in crachten rijcke
Vreese als hy dit siet.
9 Want al wat de Heer heeft ghesproken
Ia haestelijck gheweest ghedaen,
Sijn ghebodt heeft niemant ghebroken,
Maer tis gheschiet van stonden aen.
10 Der Heydens raetslaghen
Die hem niet behaghen,
Hy seer haest verstoort
der volcken ghedachten
End oock all haer crachten
Verworpt dy nu voort.
11 Maer de voorsichticheyt des Heeren
dat sijn voornemen vast bestaen
Doet hy eens besluyt t'zijner eeren,
sal sonder hinderingh voortgaen.
12 Wel salich moet wesen
T'volck dat God met desen
Houdt voor sijnen Heer
wel salich al voren
Zijnse, die vercoren
Zijn tot Godes eer.
Pause.
| |
[pagina 96]
| |
13 God siet nederwaert vroech en spade,
Wt den Hemel in de werelt groot
De menschen al slaet hy wel gade,
Sy zijn al voor sijn ooghen bloot.
14 God uyt sijnen troone
Die vast is en schoone,
met vlijdt oock acht heeft,
Op den mensch ellendich,
End wat hier behendich,
Hem beweecht end leeft.
15 Want God door sijn cracht hooch verheven
maeckte des menschen hert alleyn,
Dies weet hy alderbest daer neven,
Dat sijn wercken zijn gaer onreyn.
16 Krijchsknechten met hopen,
In stormen end loopen,
Connen door haer cracht,
Coninghen noch Helden,
Helpen in den velden,
Door haer stercke cracht.
17 Hy dwaelt seer die daer meent te wesen
Beschermt door sijn peert sterck end groot,
Door sijn cracht wert niemant ghenesen,
Noch gheholpen uyt strijdt of noot.
18 Maer God wilt bewaren,
Alle sijn Dienaren
die hem vruchten vroet
End die int benouwen,
Op hem vast betrouwen,
End op sijn woort goet.
| |
[pagina 97]
| |
19 Hy sal wel bevrijden haer leven,
Als hen de doot sal doen ghewelt,
En sal hen oock haer spijse gheven,
Als sy met hongher zijn ghequelt.
20 Dat ons hert hem prijse
End eere bewijse
Met hoop onbesorcht,
Op hem wy ons gronden
Hy is t'allen stonden
Onse schilt ende borcht.
21 In hem sullen wy ons verheughen
Van herten na sijn Godlijck woort,
Want wy op sijn cracht end vermeughen,
Alleen staen, also dat behoort.
22 O mijn God Almachtich
Maeckt ons oock deelachtich
Vwer goedicheyt
Want wy op u rusten,
End hopen met lusten
Inder eeuwicheyt.
|
|