Sommige geestelijcke, christelijcke liederen ende lof-sangen

Om op hooge feest-daghen en andere tijden te singen

Der Wereld Af-danck.
Gestelt over den 14. Psalm Davids.

1. Ick wensch de Wereldt goeden nacht

Of sy my schoon veel quelt met macht

En wilse laten varen,

Godt sal my wel bewaren;

Ick meynde stout, Sy was klaer Gout,

Maer vind het nu wel anders.

2. ‘t Hert van de Slang ontsteken heet,

Schrapt na versch water seere,

[p. 15]

 

Alsoo heeft my de Werelt wreet

 

Tot doest verweckt, O Heere,

 

Oock maeckt my bangh, de oude Slang,

 

Dat ick tot u moet roepen.

 

3. Wanneer kom ick in uwen Throon

 

Daer veel Christenen woonen?

 

En singen u Lof soet van toon,

 

Bekleedet met der Sonnen?

 

Wanneer haelt ghy, hier boven my

 

Daer ick u aensicht schouwe?

 

4. Mijn Ziel lijt noot, en groote quael

 

Dat ick soo lang moet warren,

 

Gespannen op dit Iammer-dael

 

Als trock ick sware Karren,

 

De valsche Rot, drijft haren spot

 

Met my in mijnen nooden.

 

5. Sy vragen: Waer blijft uwen Godt?

 

Dat hy u hulp verleene?

 

Mijn Hert en Bloet krenckt door ‘t gespot

 

Dat ick van droefheyt weene,

 

Ey komt doch staen, Wilt my bystaen

 

En ruckt my van der Aerden.

 

6. En neemt my in u Vreugden-dal,

 

By u bereyt daer boven:

 

Daer u de Patriarchen al

 

Met de Propheten loven,

 

En daer de Schaer, Der Eng’len klaer

 

Rontom uwen Throon sweven.

 

7. Mijn Siel waerom zijt ghy besorcht?

 

Weest stil, en wilt niet wancken,

 

Godt is mijn troost, mijn heyl, mijn borcht.

 

Dies sal ick u noch dancken,

 

Druckt u en lijdt, Een kleyne tijdt,

 

Na angst komt noch verblijen.

[p. 16]

 

8. Het Kruyd’ken Patientia

 

Wast niet in alle Hoven,

 

Och Godt geeft my steedts voor en na

 

Dat ick uws wacht van boven,

 

Anders ben ick // Droef en vol schrick

 

Van angst op deser Aerden.

 

9. Ick sie u Gramschap als den Vloet,

 

Gaen over alle Landen,

 

En dat het schricklijck bruysthen moet

 

Als uwen Toorn komt branden,

 

U Baren swaer, ick weder-vaer,

 

Met uwe Water-vlagen.

 

10. Daerom ben ick de Werelt moe,

 

‘k Ween dagh en nacht gestadigh,

 

Tot dat my komt u hulpe toe,

 

Die ghy belooft genadigh,

 

Komt haest u seer // En troost my Heer,

 

Ia neemt my van der Eerden.

 

11. Hoe lang sal ick gaen treurigh voort,

 

En mijn Vyant my plagen?

 

In mijn gebeente ist een Moort,

 

Dat sy soo spott’lijck vragen

 

Seght nu waer is // V Iesus Christ?

 

Op dat hy u verlosse.

 

12. Gedult, Gedult, O droeve Siel

 

Gedult is u van noode,

 

Tot dat onsen Immanuel

 

Ons van dees Padden snode,

 

Tot hem wegh hael // In ‘s Hemels Sael,

 

Daer sullen wy hem dancken.