Sommighe nieuwe schriftuerlijcke liedekens, ghemaeckt uyt den ouden ende nieuwen testamente,
(1593)–Anoniem Sommighe nieuwe schriftuerlijcke liedekens–
Auteursrechtvrijnu onlancx ter eeren Gods, ende tot stichtinghe des eenvuldighen sanghers by malcanderen vergadert ende uytghegheuen
Nae de wijse: Het soude een proper Meysken.WY vinden claer beschreven, Ga naar margenoot+
T'welck is tot onser leer,
Al van Susanne leven,
En wat twee Richters bedreven,
In't aenschouwen van Godt den Heer.
Sy zijn t'samen verdreghen,
Maer seer qualijck bedacht,
| |
[pagina 6]
| |
Hebben seer stil ghesweghen,
Daer in den Boomgaert gheleghen,
En Susannam aldaer verwacht.
Als sy haer nu quam baden,
Soo heeft sy daer in't goe,
Wt vreese van den quaden,
Haer twee maeghden gheraden,
Gaet en sluyt den boomgaert toe.
Doen creghen door't betrouwen,
Dees loose twee ouders moet,
Spraken in haer aenschouwen,
Susanna ghy fleure der Vrouwen,
Hier alleen onsen wille doet.
Maer weyghert ghy ons zonden,
Een seer schandelijck dinck
Sullen wy van u oorconden,
Dat wy u hebben bevonden
Ligghende by een Jonghelinck.
Susanna werdt te suchten,
Segghende in haren noot,
Volghe ick dees boose cluchten,
Den doot mach ick niet ontvluchten,
Och nu ben ick in lijden groot.
Doen sy in liefden branden,
Sprack Susanna daer in't slot,
Liever wil ick met schanden
Hier vallen in s'Menschen handen,
Dan sondighen voor mijnen Godt.
Dus heeft sy sonder toeven,
Seer gheroepen en gheclaecht
Maer dese twee oude boeven,
Om Susanna te bedroeven,
Riepen oock seer onvertsaecht.
Doen nu dit roepen hoorde
Het huysghesinne versaemt,
Van d'Ouders in accoorde,
Seer schandelick van woorde,
Hebbent haer die knechten gheschaemt.
Want noyt t'eenighen daghen
| |
[pagina 7]
| |
Meer dan op't selve pas,
En hoorde men van haer claghen,
Soo eerlijck hadd' sy haer ghedraghen,
Waer door elck seer verwondert was.
S'anderdaechs sonder falen,
T'volck seer druckich belaen,
Moest men Susanna halen,
Die Ouders seer wel ter talen
Hebben dus haer reden ghedaen.
Dit is voor ons ghebleken,
Dat ghetuyghen wy nu claer,
Een jonghelinck versteken,
Doen haer twee maechden weken,
Isser voortghecomen by haer.
Dit regiment bespiende
Met desen jonghen gast,
En sulcken schand' aensiende,
Den jonghelinck ons ontvliende,
Hebben wy haer daer aen ghetast.
Daer op werdt sy eendrachtich
Ter doot toe ghecondemneert,
Sy riep, och Godt almachtich,
Ghy weet t'is leughenachtich,
Daer men my nu mede blameert.
Aldus ter dootwaert gaende
Susanna verduldich fijn,
Daniel die haer vermaende,
Dit oordeel teghenstaende,
Van dat bloet wil ick ontschuldich zijn.
Doen hem dus hoorden claghen
De Rechters, hebben sy ghesecht,
Nu Godt door zijn behaghen,
V beroept jonck van daghen,
Sitt by ons, ende ons onderrecht.
Daniel sprack, die beyde
Ghetuyghen daer nu vals,
Datmense my nu scheyde,
En van malcanderen leyde,
Dat soud' blijcken op haren hals.
| |
[pagina 8]
| |
Hy brocht dees valsche tonghen,
Aldus uyt haren droom,
Vraghende onbedwonghen,
Hebt ghy haer alsoo bespronghen
Nu seght op en onder wat boom.
Eenen Lindeboom groene,
Heeft daer den eenen ghenoemt
T'was wel van haren doene,
Want met haer leughenen coene,
Hebben sy haer selven verdoemt.
Godes Enghel salse vinden,
Met haerlieder discoort.
Schoon Vrouwen sy beminden,
D'ander vergat al die Linden
En die quam met een Eycke voort.
Door al haer discorderen,
Moeste nu Israel
Dees twee tuyghen casseren,
Ter doot toe condemneren,
En volbrenghen des Heeren bevel.
Oorlof, hier mede uyten
Wy hier nu desen sanck,
Van dees twee loose spruyten,
Die Daniel in't besluyten
Met haer eyghen reden bedwanck.
|
|