Het Soes-dijcker nachtegaeltje singht en queelt met de herders en herderinnetjes

Een Nieuw Liedeken.

Stem: Geklaeght zy u o Heer der Heeren.

ONtspringt in vreucht gy Nederlanden
En schatert met een groot geluyt,
Danckt God met t´saemgevoegde handen
En roept den Lof ter werelt uyt,
Van onse Hooghmogende Heeren
Die altemael
Sijn Hoogheydt koomen vereeren
Als Generael.
Ons Heeren Staten door de zegen,
Van d´Opperheer haer toegevoeght,
Die hebben na een overwegen,
Haer met Oranjen soo vernoeght,
Dat sy hem setten in den Sadel
Als Generael,
Soo pronkt het puyck van Hollants Adel
Nu principael.
Wie sal aen Godt geen eere geven
Die heden den oranjen helt,
Soo langh gespaert heeft in het leven
Dat hy is in dees Staet gestelt?
En met couragie af te keeren
Al die ons pooght
Vyandelijck te attaqueren
Als Leger vooght.
Soo pronckt het Edel huys Nassouwe
Als Cesar voor het Roomsche Heyr,
En blijft ons Staet en Landt getrouwe:
Bereyt tot strijdt en tegenweyr,
Om als een Blixem sich te keeren
Daer den Vyandt

[p. 51]

 

Ons met haer macht haer willen deeren,

 

Tot tegenstant.

 

Maereschals, ende Colonellen,

 

Majoors, Capiteynen, Officiers,

 

Soldaten die haer leven stellen

 

Al t'saem voor 't Vaderlandt vol viers;

 

Die roepen dit is 't oude leven,

 

Lof Hooge-staet,

 

Dat ghy Oranjen hebt verheven,

 

In dese graet.

 

Soo loont men deught en dapperheden,

 

Van der Voor-ouderen moedigheyt,

 

Die voor den Staet en Lande streden,

 

En deden menigh dapper feyt:

 

De wonden die sijn noch getuygen,

 

Die hy haer sloegh

 

Als sy moesten haer Halsen buygen,

 

Tot ons genoeg.

 

Als men gaet op de Zael spanceeren,

 

In't Vorstelijck 's Graven-haegh

 

Daer hanght het noch 't geen sy ter eeren

 

Den Staet vereerden met behaegh:

 

Oranjen deedt het alles strijcken:

 

Waer dat hy quam,

 

Oranjen sag men nimmer wijke,

 

O waerde Stam.

 

God geeft dat ghy oock moogt betreden

 

Het moedigh spoor van dapperheyt,

 

Op dat ons waerde Staet geen reden

 

mach hebben van misnoegentheyt,

 

Maer dat sy haer gestaegh bedancken

 

Van uwe moet,

 

So vlecht den Staet haer Laure rancken

 

Om uwen hoet.

 

Nu sal men weder hooren trouwe,

 

Blasen al met een bly gemoet,

 

Het oudt Wilhelmus van Nassouwe,

 

Ben ick een heldt van Duytsen bloet,

 

mijn vaderlant blijf ick getrouwe,

 

In alle noot,

[p. 52]

 

Geen Vyandt sal my weder houwe,

 

Tot in der doot.

 

O Hemel laet u gunste dalen,

 

Op dese Jonge waerden Helt,

 

Dat hy den zegen mach behalen,

 

Wanneer hy trecken sal te velt,

 

Voor Staten, Kerrick, ende Lande,

 

Soo geeft o Heer,

 

Ons Vyandt doch in sijne handen

 

Naer ons begeer.

 

Geeft Heer dat sijn verstant mach blyken

 

In alle saecken van gewicht,

 

Op datmen hem niet af siet wijcken,

 

Van sijne aengevaerde plicht,

 

maer dat hy praelt met volle luyster

 

En dapperheyt,

 

Soo rijst de Sonne uyt het duyster

 

met schoonigheydt.

 

Leeft soo tot vreugt der hooge Staten

 

En tot vernoegen van 't Gemeen,

 

De Fama sal haer hooren laten,

 

En roepen door de Wolcken heen,

 

Den helt des oorloghs is verheven

 

Oranjen goedt,

 

Die met den Staet waeght lijf en leven,

 

Ja goet en bloedt.