Soela 1962-1964

[p. 15]

ernesto albin

(uit den oorlog)

Op de maat der ukelele
moet mijn hart zo hevig trillen

en het slaan van castagnetten
maakt een eind aan alle wetten

Chiquita, ik wil ver weg varen
waar niemand ons kan achterhalen

en we kinders kunnen krijgen
die de stieren zullen rijgen

en we drankjes kunnen drinken
waar ons maagsap van gaat stinken

Olé, laat ons samba dansen
zwiep je heupen in een trance

Mag de dood zijn serenade
voor een andere maar bewaren

Elkeen gaat naar de haaien
al of niet in lichte laaie.

[p. 16]

ojeje-ajoemba

 

Nu wordt het tijd de boeien van 't verleden

 

te bergen in een kast bij 't oud porcelein.

 

Laat ze bestoft, geheiligd en vergeten

 

tot relequiën worden in een schrijn.

 

 

 

O, Mon Trésor, Nid d'Or, maîtresse L'Espérance,

 

vervloekte klanken die niet willen zwijgen,

 

Ik loop het bospad af, van alle kanten

 

voel ik hun schaduw langs mijn lichaam strijken.

 

 

 

Geen vogel roept meer, - als de doden rijzen

 

swingen de takken kruisen in de lucht,

 

Bejaarde priesters uit vergane rijken

 

duiden de tekens, die het volk ducht.

 

 

 

Ik zal vannacht in 't bos de offers brengen,

 

met drank betalen de ontstemde grond,

 

plat op de aarde een bezwering zeggen,

 

de witte klei maskeert het trekken van mijn mond.

 

 

 

En ik zal naakt mijn kleren naast mij leggen,

 

de krachten van de kruiden ondergaan,

 

en zelf demon met demonen vechten

 

 

 

OJEJE, OJEJE, OJEJE

 

OJEJE, OJEJE, Oje

 

 

 

Een slang sliert van een tak

 

omlaag en valt mij aan,

 

zijn tong serveert het gif

 

 

 

OJEJE, OJEJE, OJEJE

 

 

 

Ik dans mijn nieuwe naam:

 

De slangenkoning - ik

 

De slang - mìjn onderdaan

 

 

 

OJEJE, OJEJE, OJEJE

 

OJEJE, JEJE, JEJE,

 

Ajoemba