Soela 1962-1964

[p. 20]

corly verlooghen

Zij heeft mij in haar vliegtuig
van verleidelijk evenwijdig aan
de grond gehurkt zitten -
haar rok een donkere koker
voor mijn gewiekste ogen
als co-piloot

wij dalen samen op het landschap
neer zij lacht gelukkig
maar ik die het verraad dat
in haar schoonheid sluimert vermoed
weet al te goed dat zij een schietstoel
zonder parachute voor mij verborgen houdt.

Ik zie dit meisje
en droom haar reeds
in een vers te slapen
bij mijn mond

ik wil haar alleen
in het duister liggen
scheppen en herscheppen
tot een tweegesprek

ik zal je je zult mij
verhef je boven mijn veld
van jong koren ik verhef mij
en kneed het brood der liefde
opdat wij ons ten dis begeven.

[p. 21]

dit wankel huis

 

Hindostanen en Creolen

 

hebben het gezegd

 

de laatsten het bevolen

 

er is een avontuur te vondeling gelegd.

 

 

 

en wij staan onbehulpzaam toe te zien

 

hoe het bederf invreet

 

in de huid van 't jonge kind

 

 

 

God had ik maar de macht

 

een lied te zingen waarnaar men

 

luistert in dit wankel huis

 

dat zo gebarsten is en dreigt

 

omver te vallen in een onverhoedse nacht.

Niets verhevener is er dan
de morbide toon van je stem
onder de regennatte bladeren
bij het kruis:

een kind hing eens verborgen
aan de navelstreng
een vrouw kreet toen verlaten
in uiterste benauwenis

ik die de eerste kus mocht
drukken in je begeerlijke poriën
kroop in het zoete ritme
van je bedding rond

maar onder regennatte bladeren
bij de zerk in het gras
staan wij nu met de pijn
van kruis en as.