Sic. Jaargang 8

[p. 47]

De verdronkene

De koele vrouw met wie ik omgang had
In haar kroonloos domein
De vormen afgestoft
En onze stoelen haaks

Brak stiltes in tweeën
Met thee in stenen kopjes
Zo vloeide toch nog leven uit haar hand
Waarover zij niet sprak
Ik haar niet vroeg
Al deed ik me haar aan

Soms zag ik van dichtbij dan
Gleed de verdronkene in haar
Die van onder het ijs
Het spelend kind toelachte

* M. Rozemond