Sic. Jaargang 6

[p. 16]

Bomen

Onder de wolken schommelt de wind.
Avond trekt lijnen om bomen. Zij
komen steeds voor het raam waar ik
ben om te zien hoe zij wonen.

Zoals mensen ook kijken naar ons
en dit huis om te zeggen zij zijn
niet zo goed meer te zien maar de
avond omlijnt hun gedachten, zie ik.

wat verdwijnt en blijft staan.
Alsof lijnen verzachten.

* Johanna Kruit