Sic. Jaargang 5

[p. 37]

job degenaar

Amnesisch

Toen de weerklank in elkaar
verijlde, witte je 't interieur

om opnieuw te beginnen, zei je - om
uit te wissen, zou het worden

Vandaag ontwaakt alles
in blauwdruk, boven de zompige
schemerakkers cirkelen
losgekomen meeuwen,
een almaar wordende rivier
brengt naamloze vissen aan 't licht -

Bij zoveel begin laat niets
zich in kaart brengen

[p. 38]

Donegal

Heuvels van mist, armoe
en dronkenschap

waar morsige schapen
hun tijd uit vreten

de turf te drogen
ligt in de regen

[p. 39]

Sneeuw

Voor P.O. Sundman

Sneeuw is een sprookje, een
maagdelijke hoer, met haar

smetteloze schijn is zij de
koningin van het oppervlak

Maar ze verraadt je onderlangs
als ze in de middag murmelend

opbrandt en er door haar huid
weer vragen schemeren

[p. 40]

Città del Vaticano

Ook god zou hier even knielen
voor 's werelds schatkamer
van de geest. Zoveel kunst

is even indrukwekkend als
onaf. Wat gezien wordt
is voltooiing, niet

de smeekbede om inspiratie,
het zweten, geduld van jaren,
hakken dat er spaanders vallen

de verse verfsporen op de vloer,
de roes der zege over de tijd
door wie zijn leven eraan gaf

[p. 41]

Sorrento, bij het standbeeld van Torquato^*

Hier dus, Torquato, ben je geboren,
groeide je op met in je hoofd een
duistere woede die niet meer wegging
en later bij vlagen je mee zou slepen

Je hand rust op je opus magnum,
je marmeren benen onder je pofbroek
zijn dooraderd en gespierd, de cape
die losjes over je rug valt, geeft je
de allure van een Don Juan, maar
met de blik dan van een ziener -

Hoorde je soms ook toen je
uitkeek over de baai, net als
Odysseus die hier langsvoer,
de hemelse sirenen die je
tot waanzin brengen zouden?

* Torquato Tasso. Zestiende-eeuwse Italiaanse dichter, auteur van Gerusalemme liberata. Leed bijwijlen aan verstandsverbijstering.