Sic. Jaargang 2

[p. 25]

Poëzie
h.h. ter balkt

Aan zee, in de storm

De zee brengt haar ja-
woord naar onze voet;
hinkstapsprong van de duig,
walvisbloed, zeemanstong,

cold-cream bot en schelp,
ton, scherf, rib en gewelf
van wie eenmaal zong. Ons
‘nee’ schudt in de storm

op holle wervels, op 't aam-
beeld van brekebeensstegen,
't straatje met de mooie lamp
waar onze stem weerklonk.

Jaag, zee, jaag niet op ons.
Wij zijn rampen en zingen. Oer-
oud verkeer joelt door ons,
jaagt ons over de kling.

[p. 26]

Jaagpad bij de Nieuwe Meer
Foto Frits Weeda

[p. 27]

Weeda

Wij waren in Weeda's camera
obscura. Het leek wel gouden tijd
te worden maar 't werd ijzertijd.
Hoge verwachtingen daalden af.

Er stijgt geen vliegtuig zo van
god los als op zijn fotografie
‘Een jaagpad bij de Nieuwe Meer’
Erbijstaand keken wij daarnaar.

Onze armzaligheid was die van Weeda.
Onze verslagenheid kookt bij Weeda
op zijn gaskachel een bleek maal.
Wij dragen nu zijn camera.

[p. 28]

Hemelvaartsdagen

De gulden hemelvaartsdagen
waren blauw geëmailleerd
met dauw en rondheid

Hemelvaartsdag, mantelspeld
die de seizoenen bijeenhield
Goudblad uit een verre Codex

Dagen als bronzen gespen
‘voor een belangrijke
persoonlijkheid gemaakt’

Bij je, proviand voor een reis
kon je opvliegen van de aarde
op de oude hemelvaartsdagen

Dagen op het schild
van lapis azuli, het landschap
een zilversmid aan zijn tafel