Septentrion. Jaargang 19

[p. 20]

Geert van Istendael

Natures mortes

En groene kool is een gebeurtenis,
een rog een lijk, een perzik open wonde.
Hij maakte de gaven Gods te schande. Dit
leeft niet in stilte. Het schreeuwt een rauw gebod:

verafgood kleur. De felheid van de kleuren is
Gods glanzend aanschijn. Duisternis is zonde.
Tomaat, rabarber, bokking, het aanbidt
goud, purper, rood: een goddelijk genot.

Uit ‘Plattegronden’ (1987).

Natures mortes

Un chou vert est événement,
une raie, cadavre, une pêche, blessure ouverte.
Il fait honte aux bienfaits de Dieu. Natures mortes
mais sans tranquillité, hurlant des ordres rauques:

adore la couleur. La violence des couleurs est de
Dieu la resplendissante apparition. Les ténèbres, péché.
Rhubarbe, hareng, tomates idolâtrent
l'or, le pourpre et le rouge: un délice divin.

Traduit du néerlandais par Liliane Wouters.