Een schone ende ghenoechelijcke historie van Ioncker Ian

Dat vj. Capittel. Hoe des Keysers Dochter Ioncker Ian te kennen gaf vanden Ruese in haer vaders Hof gecomen was om te campen, ende hoe dat Ioncker Ian den camp aenuaerde.

GLoriande inde Camer comende sach zy hem opt bedde liggen en rusten, doe ginc zy neffens tbedde staen, ende aen sach de grote schoonheyt daer hem God mede begaeft hadde, daer door dat zy in haer herte seer onsteken werdt in zijnder liefden, ten lesten wert zy seer weenende, alzo dat de heete tranen liepen al even dichte wt haren ogen in zijn schoon aensichte, daer by dat de schoone ioncheere ontspranc. Als hy op de schoone ioncfrouwe sach, ende dat zi bittterlic weende zo wort hy daerinne seer beroert ende zeyde, mijn alderliefste Vrouwe wat miscoemt u dat ghy aldus seer weent, heeft u yemant misdaen segget my het wort ghewroken, want ghy de gheene zijt die ick beminne bouen al die leuende zijn. Doen sprack die schoone Gloriande met bedructer herten ende zeyde, mijn vrient my en heeft niemandt misdaen, maer dat ick bedroeft ben compt wt een ander sake, want hier is in ons Lant ghecomen mijns vaders meeste vyandt de Soudaen van Perssen ende noch veel ander Soudanen: ende Ammiralen wt Heydenisse, ende heeft hier

[fol. B2v]

ghesonden een groote Ruese seer sterck ende machtich, om tegen yemant van ons lieden te campen segghende dat haer lieder Wedt beter is dan de onse, noch beroemt hy hem dat hy Machumedt wil maken gheweldich Heere van Romen, ten zy sake dat mijn Vader een Campioen vint die teeghens den Ruese den camp aenvaerde, anders sullen wy in schanden moeten blijven, onse Wet verlaten, ende den Heydenen onderdanich zijn nu heeft mijn vader belooft den gene die den camp aenvaert ende den Ruese verwint my te hebben tot eenen wijve, ende na mijns vaders doot zijn ghehele lant metter Croonen Doen sprac die ioncheere, wilt de Keyser u Vader zijn belofte houden, ick sal den Ruese bevechten ter eeren van u reyn suyver maecht. Doen sprack de schone Gloriande, mijn vrient dat en suldy niet doen, want ghe soudt tegen hem niet connen gedueren de Ruese is te sterck, ende bleef dy dan van hem versleghen, ick en zoude my daer nae niet connen verblijden. Doen sprack Ioncker Ian by Gode die hem Cruycen liet ic sal den camp vechten, ende de eere van Kerstenheydt daer mede bewaren want t'soude my leedt zijn dat ghy in de macht van een ander coomen zoudet, ick waere my liever Doot eer ick sulcx voor mijn ooghen zoudt moeten sien, den camp en sal ick niet laten varen om al die oyt lijf ontfinghen, al is hy sterck ende fel Godt is ghenadich ende goedertieren, al waer hy van yser ende van stael ick sal hem met mijnen sweerde ontlijuen. Als de Ioncfrouwe dit hoorde was si in haer herte seer bedroeft, nochtans vertrooste zy haer seluen door de groote feyten van Wapenen die hy cortelinge ghedaen hadde by haren Vader, ende zeyde: Mijn vrient alst immers zijn moet ons Salichmaker Iesus Christus wil u victorie verleenen, ick wil den Heere oock hertelijcken voor u bidden dat hy u gratie wil verleenen, want dat ken Godt de Heere, dat u yet misquame ick en begeerde voort aen niet langer te leven, met dien custen Ionker Ian haer voor hueren roden mont, ende zeyde: Schoon lief zijt te vreden den camp sal ic vechten door Godt ende door u, de schoone Gloriande zeyde mijn vrient des weet ick u danck. Nu laet ons dan gaen tot den Keyser mijnen vader ende hem dit selve te kennen geuen. Die ioncfrouwe nam hem byder handt ende leyden by haren Vader die met groote fautasien sadt bevaen, zy sprack met een blijde ghelaet, O vader en bedrijft niet meer desen groten rouwe ons Heere sal ons helpen wt alder noot want ick hebbe een Campioen gevonden die den Camp begeert te vechten. De Keyser vraechde zijnder Dochter ende seyde: wie sal de Campioen zijn wilt my dat segghen, Heer vander antwoorde zy, het is dese jonck-heere die wil Christus lachters helpen wreecken. Als de Keyser dit hoorde sprack hy met blijder Herten, ick en betrouts niemandt zoo wel als den selven Ionckheere, want hy my eens halp wt mijnder noodt daert mi seer campelijck stont. Met dien hiet hi den Ionckheer feestelijcken willecoem ende vraechden hem oft hy den camp soude willen vechten? De ionckheere seyde: Heer Keyser hier sitten Coninghen, Hertogen Graven groot van machte, het ware lachter dat ick spraecke voor hen allen, want zy mochten seggen ick ware een vondelinck dat waere schande van my om te hooren, want zy alle gaerne prijs ende eere souden behalen daeromme suldy mijnen raet doen ende presenteren hen te houden tghene dat ghy belooft hebt, ende isser dan niemant die den camp begheert te aenveerden, ick sallen vechten ende metter hulpen Gods na mijn vermogen Kerstenheit beschermen. De Keyser zeyde jonckheere hier en is niemant van alle mijn Heeren diet derf bestaen, daerom be-

[fol. B3r]

love ick v in dien ghy den Camp wilt vechten ende den Ruese verwindt ick sal u mijn Dochter gheuen, ende nae mijn doot suldy de Keyserlijcke Croone besitten. Alle de heeren waren daer oock inne te vreden ende consenteerden dat selue. Als joncker Ian dit hoorde bedanckte hy den Keyser ende de Heeren altesamen. Daer na sprack hy tot den Ruese, ick ben maer een kindt by u te ghelijcken, maer alzoo en sal ick onse Wedt niet laten verdrucken voor mijnen ooghen. Voort zeyde hy: O du hovaerdighe Sarazijn, ick segge dy dat uwe Wet niet en is dan eeuwighe verdoemenisse ende leuen des eewichs viers ende onse Wet is salicheydt ende behoudenisse der Sielen, vol vreuchden ende eewichlijck duerende. Ende daeromme van u tribuyt te gheuen als ghy segt ende onse Wet te verlaten en sullen wy niet doen, want wy uwen Soudaen oft u niet en achten, oft oock uwen afgod Mahon en willen wy geen dienst doen. De Ruese dit horende wert half verwoet ende zeyde, dat sal u ende den uwen berouwen in corten daghen, ioncker Ian zeyde tot den Ruese hoe staet ghy dus en stampt, gheeft mi den pandt ick sal onsen Wedt wel bevrijen teghen u ende den Soudaen van Persen De Ruese zeyde ick hout van waerden ende ist datter yemant campen wil teghen my dat Mahon niet meerder en is dan Iesus Christus, ick alleene salder vijf neemen teghen te campen, my en roert wie dat zy zijn Ioncker Ian zeyde (wilt God) wy en sullender geen vijf teghen een setten, die schande en sal ons niet ouergaen, maer ick alleene al ben ick jonck ende cleene, ende daer door zo werp ic mijn pant, dat Iesus Christus is Gods zone, ende Mahon des Duyvels zone. De ruese nam hem op ende zeyde, ic sal campen teghen dy ende noch vier daer toe, want ic my anders schamen zoude. Ioncker Ian zeyde ick en heb u dreyghens niet te doen, ick sal u alleene bevechten maer seght my waer wy campen sullen. De Ruese sprack de Lydewaert inde valleye, ende daer verseker ick u gheleyde wy sullen daer vechten van heeden op den derden dach, daer sal ick u toghen dat Mahon beter is dan uwen Godt, met dien scheyde de Ruese van daer.