De Schiedamse jeneverstoker



[pagina 85]
Een Amoureus Liedeken.
Stem: Als’t begint. Daar zou ‘er een Ruyter uit jagen gaan, En uit jagen aan een groen kant, Hy vond daar niet te jagen; Als een overschoone Maget, En de schoonste heel Figelant. En de Ruiter tegen het meisje sprak, En Lief wilje dan met myn gaan, En ik zelder u schoone kind leiden: Al zo ver aan een groen heiden, Daar de geele goud Roosjes staan. Den dag verging en den avond quam aan, Deze Maget was moe van gaan: Een stoeltje liet zy haar zetten, En een beddetjee liet zy haar dekken, Want haar slapens tyd quam aan. Snapts ontrent het was middernagt, Deze Maget ontwaakte zeer: Staat op stont Ruitertje koene, En gaat wandelen in dat groene, Want de nagt is gepasseert. Het is ‘er voorwaar den dageraat niet, Maar het is ‘er de maneschyn: En komt keert ‘er u meisje eens omme, En gy zyt ‘er myn wellekomme, En kom spreker een woordje met myn. Smorgens vroeg als ‘t was schoon dag, Zy zy Sustertje geeft myn raad,
[pagina 86]
Ik heb by den Ruiter geslapen: En ik heb ‘er myn maagdom gelaten, Roem van Maagdetje als ik was Dat gy by den Ruiter geslapen hebt, Lief dat isser u eerbaarheit: Roemt nooyt Maagdcen van u eere: Men vind zulke Dogters wel meer, Wagt jou op een ander tyd.