Vryagie tusschen een Besje, en een Iongman.
Vois: ‘t Sinjeurtje.
Wel Iongman hoe dus aardig,
Wel ben ik gen braaf knegt waardig:
Ik ben nog zo kittig, zo jeugdig: jouw guyt:
Zo mals en zo zagt, als een piep jonge Bruit,
Al ben ik zeventig jaren,
Het vuur is ‘er nog niet heel uit?
Het vuur is ‘er nopg niet heel uit.
Ionkman. Wie denkt ‘er nog om ‘t minnen,
Wel Besje: waar zyn uw zinnen,
Maar een jonge voegt de trouw.
Wie is ‘er op kuchen en steenen gezet,
| |
Hoe past dog een druipneus in ‘t Hywelykss bed?
Gy voegt onder Venus benden,
Als Bedelaars in het Salet. bis.
Besje. Ie zoud het niet geloven,
Ik ga veele jonge te boven.
Ionk. In knorren en gekyf.
Besje. Neen in Venus tydverdryf,
Probeer het, kom aan ik wet, nimmermeer had,
Gy een Vryster: zo vrolyk en lugtig van gat.
Ionk. Wel Bestemoer, jy spreekt reden,
Als of jy in ‘t dolhuys reeds zat. bis.
Besje. De Min vervoert myn zinnen,
Ik heb veel geld en goed.
Ionk. Of dat tot de min iets doet?
Ik koop voor geen geld, nog geen goed eeuwig twist,
Ey Besje denk liever by tyds om een kist:
Zogt gy een Man te kopen,
By my is uw oogmerk gemist. bis.
‘k Hou van geen steenen en klagen,
Lokt my in een goede hel,
Een Totebel die geen gevoel meer en heeft,
Die ‘t hooft knikt, de neus druipt,
Verstrekt een last op aarde,
Niet waardig meer dat zy nog leeft. bis.
Besje. Gy oordeeld als den blinden,
Geen piepjong kleuter gat,
Weet hoe dat men kust en vat,
Daar iemand van Iaren, als ik, heeft geleert,
Hoe dat men zig tydig buigt, kromt, went en keert,
Een oude Vrouw kan men zoenen,
Zo dikmaals als men begeert. bis.
| |
Vogt in een mand te gieten,
Die dog nooit vol en word,
Maar ‘t ontfangen nat straks stort?
Neen Besje drooge Oesters deugen niet veel,
Ze stinken en zyn veeltyds goor in de keel,
Geen oud Zwyn; maar jonge duiven,
Slaat Min in zyn Moeders gareel. bis.
Besje. ‘t Is wel gy kynt dan loopen.
Ionl. Gy kunt een ander koopen,
Ik min meer jeugd en bloed,
Als een droog oud Wyf met goed,
Al was je geboggelt en hondert Iaar oud,
Daar’s niet aan gelegen, daar’s kans dat je trouwt.
Daar zyn ‘er in ‘t Land wel duizent,
Die Besjes namen om ‘t goud. bis.
|
|
Auteursrechtvrij
