De Schiedamse jeneverstoker

Herders Gezang.

Vois: Gardames Mourons.

Wel wat maakt gy hier myn schoone Bruinette,
Buiten in het Veld met u Schaapjes al,
Daar gy na de Wey gaat uw voetjes zetten:
Ik bid u laat my wezen in dat groene dal,
En wil op myne dienst en myn trouwheit letten:
Want ik u voor een Harder dienen zal.

Neen myn Heer geen Harder kan my behagen,

Ik kan wel bewaren myne Schaapjes hier,
Ik heb myn vermaak in dees groene hagen;
Buiten in het Veld neem ik myn plaizier,
Daar ik ga alleen treden alle dagen,
Met myn lieve Vee by een klaar Rivier.

Komt dog naar het Hof o myn schoon beminde,

Laat het groene veld en de lommers staan,
Daar ik u zal eeren als een beminde:
En gy zult gekleet in het zyde gaan;
Want gy schoon bruinet waardig zyn te minnen,

[p. 56]

 

‘k Bid u neemt myn Lief voor u Dienaar aan

 

Meent gy dat ik agt al u zyde kleeren,

 

Parels en gesteenten, al u pronkery:

 

Al ben ik een meisje jong en teere.

 

Ik weet wel waar toe dat diend dit gevry:

 

‘t Is maar om de bloem van myn maagdoms eere,

 

En my te brengen in een slaverny.

 

Schoonste Lief de Hemel zoud nooyt gedoogen,

 

Dat ‘k zou verloochenen aan u myn trouw:

 

Eerder zou de vloet van de Zee verdroogen;

 

Eer ‘k zoeten Engel u verlaten zou,

 

Ag myn tweede ziel slaat op my uw oogen!

 

Want ik u verkies voor myn egte vrouw.

 

Myn Heer in ‘t Hof kan ik my niet vermaken,

 

Ik leef hier gerust in myn eenigheit:

 

Liever wil ‘k byuten by myn Schaapjes waken:

 

Dan van uwe liefde hier te zyn verleit,

 

‘k Seg u adieu wilt my niet meer naken,

 

‘t Is verloren moeit’ u van my dog scheit.

 

Wel myn schoon-Princes mag ik u niet minnen,

 

Wilt gy niet eens hooren meer na myne klagt:

 

Zo moet ik van droefheit missen myn zinnen,

 

Want myn ziel alleenig na u liefde tragt,

 

Ag hoe pynt gy my schoone Harderinne,

 

Zo gy myne trouwheit en myn Min veragt.