De Schiedamse jeneverstoker

Een zeer aardige Vryagie tusschen Kloris en Roosje.

Vois: Ik stort nu myn klagten.

Waar bent gy myn Roosje, Myn zoete Honingdief,
Myn lieve doosje, Ik heb jou zo lief,
Zie eens wie hier voor is, En ontsluit jou deur,
Hartje ‘t is uwen Kloris, Ag uw-Serviteur.

Ben jy ‘t zoete bekje, Wel Kloris myn maat,

En wat doet gy gekje, Zo lang op de straat?
Ie Moer zal verlegen, Zyn: wat begint gy,
Terwyl dat de wegen, Nu zyn heel onvry.

‘t Is om u myn bloetje: Myn schaapje, myn lam,

Zo veer kruypt het bloetje, daar ‘t niet gaan en kan,
doe je deurtje open: Laat my hier niet staan,
Of ik ga weer lopen, daar ik kom van daan.

Wel Kloris hoe praatje, Myn Lief kom maar in,

Myn zoete maatje: ‘t Is wel met myn zin,
Weest wellekom binnen: En zet je wat neer,
Wy zullen beginnen, Wat is u begeer.

Wat zou ik begeren, Wel ik begeer jouw,

In deugt en in eeren, Tot myn egte Vrouw,
Bent gy niet genegen, Te wezen myn bruid,
Zo ga ik myn wegen, en ik schep ‘er uit.

Wel Kloris hoe praatje, Te haastig is quaat;

Meen je zoete maatje, dat je zult te laat:
Komen om te trouwen, Het kan u myn vrind,

[p. 12]

 

In ‘t kort haast berouwen, U dog wel verzint.

 

Myn broek die moet weyer, Indien dit zo blyft,

 

‘k Moet na de Snyer, Raak ik aan geen Wyf,

 

‘k kan niet langer wagten, Nu benje te vreen,

 

‘k Wilje niet verkragten, Zeg maar ja of neen.

 

Ie lykt het te meenen, Ik hoor ‘t aan jou reen,

 

Kom gaan we maar henen, Ik ben wel te vreen,

 

Doet zo jonge Maagjes, Zo bent g’uit de noot,

 

Elk trouwt al eens graagjes, En dat voor zyn dood.

 

Myn overzoete Lief geprezen,

 

Dat is een Meisje jent, ‘k bekent,

 

By dezen, is zy excellent,

 

Haar neusje als een klaauw,

 

Past by haar vriend’lyk wezen,

 

En mont niet naauw,

 

Ia lipjes vaal en graauw.