Dit is een schoon suverlijck boeckxken, in denwelcken ghy vinden sult veel schoone leysenen, ende gheestelijcke liedekens
(ca. 1625)–Anoniem Schoon suverlijck boeckxken–
AuteursrechtvrijOp de wijse: alst begint.Mensche misdadigh,
Wilt gheensins wesen desperaet,
Christus ghenadigh werdt u beradigh
En ghy uyt gronde ws herten tot hem gaet,
sucht en weent voor u misdaet
Godt sal vergeven u zondigh fenijn,
Ons zonden schadich, droech hy gestadigh
Comt al tot desen Medecijn.
Int openbaer, van elc sondaer
Heeft hy veel liever ‘tleven dan de doot,
Comt alle gaer, tot dien ontaer
Daer meugdy vinden troost aller noot,
Versoect zijn bloedige wonden root
dat is den troon, der gratien fijn
Het is claer ons middelaer
Comt al tot desen Medecijn.
Christus verresen, ghesont maeckt desen,
Die tot hem comt met een gheloove vast,
Hy hevet bewesen, also wy lesen
Aen Centurions Knecht seer belast
Christus die heest hem aengetast
Die hy genas van zijn gepijn
Christus ghepresen, wilt elck ghenesen,
Comt al tot desen Medecijn.
O Christe almachtig, hebt lof eendrachtigh
die selve ons noot tot u gratie soet
Dit bleeck waerachtigh ghy wert ghedachtigh
Den blinden gheboren daer hy stoet:
Hy riep tot u die schamel bloet
V Goddelijckheydt deet ghy zijn aenschijn,
Hy was deelachtig in u gratie crachtigh
Comt al tot dese Medecijn.
Dese blinden geboren, hiet hy al vooren
Hem wasschen tot eenen water gaen,
Daer heeft hy verloren, soo ghy meught hooren
Sijn verblintheydt, daer hy mede was bevaen:
By desen water mach elck verstaen,
Sijn bloedighe wonden soo claer als Wijn,
Daer meughdy versmooren, u zondigh thooren,
Comt al tot desen Medecijn.
Bidt sonder vermijden, Godt tot allen tijden,
So volghdy ‘tVrouken van Canaan naer,
Groot was haer lijden, in allen tijden
| |
[pagina 123]
| |
Haer Dochter zijnde in lijden swaer,
Sy riep o Christum door het gheloove eenpaer,
Al weygerde hy haer een lang termijn,
Alsulcken bestrijden, wert hert verblijden,
Comt al tot desen Medecijn.
Hoort zijn oorconden, men sal die honden
Niet gheven (sprack Godt) der kinderen broot,
Dats waer bevonden, was haer vermonden,
Maer onder die tafel van heeren groot,
De hondekens eten cruymkens ter noot,
O wijf, groot is tgeloove dijn
Twelcke heeft ontbonden, u kint van zonden,
Comt al tot desen Medecijn.
Laet ons des Heeren lof vermeeren,
En singhen eeuwigh zijn barmhertigheyt,
hy wilse eeren die tot hem keren
so Christus selve heeft geseyt
lof hebbe sijn goedertierentheyt
Sy gaet te boven alle die wercken zijn:
Na Davids leeren, met uwen zeeren
Comt al tot desen Medecijn.
Hy heeft zijn leven voor ons ghegheven,
Al waer hy doot, soo wie in hem betrout
Werdt levendig beseven, ons zondigh sneven
Heeft hy versoent aent cruyce menighfout,
Al en hebdy schat, silver noch gout,
Comt tot hem, hy en eyscht u niet een twijn:
Die hem aencleven, werden verheven,
Comt al tot desen Medecijn.
Ons zondighe wichten, o Godt wilt verlichten,
Ghy hebt ons liever dan een Moeder haer kint,
Helpt ons bevichten, des vyants schichten,
Want u licht over die sondaren schijnt
Als over den goeden, so men bevint,
Die op u gratie devijn,
Haer sinnekens stichten, sullen niet swichten,
Ghy zijt ons wapen ende Medecijn.
Leeft reyn, acht u cleyn,
Weest gheeren alleyn,
Hout vreede int ghemeyn,
Denckt op den dach,
Die niemant voor by en mach.
|
|