Dit is een schoon suverlijck boeckxken, in denwelcken ghy vinden sult veel schoone leysenen, ende gheestelijcke liedekens

[Tusschen twee hooge berghen]

Op de wijse: Sy singen alle drye barvoets.

Tusschen twee hooge berghen,
In eenen groenen gaert,
Daer bleef mijn lijf in strijde,
Van hooghe minne aert.

Ay lief van hooger minnen

Hoe sijdy dus mismaeckt,
Al om een arme Ziele,
Die luttel naem haeckt.

O Heere door u ghenade

Ende door u minne goet,
Hoe gheerne soude ic spreken
Tot u een minlijck woort.

Och edel creatuere,

Vry edele Ziele fijn
Wat dinghe is u begheeren,
Dat ghy versoeckt aen my.

Och lief van hoger minnen

Van hooghen minnen aert,
Hoe geerne soude ick my vermeyen.

[p. 107]

 

In uwer minnen gaert.

 

Och wildy u vermeyden

 

In mijnen minnen gaert

 

So moet ghyt al begheven,

 

Daer uwen sin toe staet.

 

Hoe sal ick dat ghemaken,

 

Mijn lief mijn minnekijn

 

Al te mael te versaken

 

Dat is seer groote pijn.

 

Och edel creatuere

 

Wel edel Ziele mijn,

 

Slaet doch op u ooghen

 

Aensiet mijn bitter pijn.

 

Aen den cruyce wilt versinnen

 

In eener perssen swaer,

 

Stont ick om uwer minnen,

 

Om u te ontfanghen aldaer.

 

O Iesu lieve Heere

 

Ick bid u staet my by

 

Ick wil de weerelt laten

 

Al om die minne van dy.

 

Ick wilse nu al begheven,

 

Ende soecken diep ootmoet,

 

Op dat ick hier na mach leven

 

Ende vercrijgen dat eeuwighe goet.