Dit is een schoon suverlijck boeckxken, in denwelcken ghy vinden sult veel schoone leysenen, ende gheestelijcke liedekens

Een Geestelijck Liedeken,

Op de wijse: Die Vogelkens in der muyten.

Comt al van zuyden en van oosten
Die met zonden zijt belaen
Ick sal u selfs vertroosten
met mijn vleesch sal ick u versaen
Ick ben die fonteyne verheven
Die dorst heeft, die come naer,
Die daer uyt drinct, sal eeuwigh leven,
Spreeckt Christus int openbaer.

Ick ben Hier niet ghecomen,

O menschen, zijt dies wel vroet,
Dat ick u soude verdoemen,
Maer verlossen niet mijn bloet
Ick begheer in u herte te weunen
Ende wel ter saligheyt brengen in,
So moet ghy op my steunen,
Oft ghy en comt niet daer ick ben.

[p. 73]

 

Ick ben die wijn-stock uytgheschoten,

 

Dat Christus, verstaet mijn woort

 

Blijft vast by my ghesloten,

 

Ghy sult brenghen goede vruchten voort

 

Maer laet ghy u verleden,

 

Dat ghy des weerelts troost aensiet

 

So sult ghy van den wijn-stoc worden gesneden,

 

Al u vruchten en dooghen niet.

 

hebt lief en uytvercooren

 

Die u ter weerelt doen quaet,

 

Die u boosheyt legghen te vooren,

 

Bidt daer voor, ’t is Christus raet

 

Want Godt heeft selver ghesproken

 

Aent Cruyce, met luyder stem,

 

Och Vader, en latet niet sijn ghewroken,

 

Ick bidde, vergheeft hen.

 

Wilt niet vreesen al te samen,

 

Mijn woorden voor die weerelt belijt

 

Oft ick sal u beschamen

 

Voor mijnen Vader ghebenedijt:

 

Aldus en willet niet vreesen,

 

Maer strijt nu met herten vro,

 

Laet den knecht gelijc den meester wesen,

 

Het belieft den Vader also.

 

Ick ben een goet Herder uyt der maten

 

Ick gaen mijn Schapen veur,

 

Ick begheer mijn leven daer voor te laten

 

Ick ben de rechte deur,

 

En laet u niet verleyden,

 

Dat buyten der deuren passeert

 

Het sijn dieven ende moordenaers beyden

 

Spreeckt Christus, so hy ons leert.

 

Niemant en comt tot den Vader

 

Dan door den Soon Gods verheven

 

Hy bidt voor ons alle gader

 

Om ons te brenghen tot het eeuwigh leven

 

wilt dan op hem betrouwen,

[p. 74]

 

Hy is der verworpen steen,

 

Doet ghy’s niet, ‘tsal u berouwen

 

Als ghy van hier sult scheen.

 

Prince Godt, siet ons ellende,

 

Hier in dat aertsche dal,

 

Wilt uwen Gheest neder senden,

 

Die ons vertroosten sal

 

Dat wy eere moghen bewijsen

 

Godt ende ons mede broer,

 

So moghen wy mede verrijsen

 

Met Godt ende ons lieve moer.