Dit is een schoon suverlijck boeckxken, in denwelcken ghy vinden sult veel schoone leysenen, ende gheestelijcke liedekens

Een Gheestelijck nieu Liedeken,

ende gaet op de wijse: O Radt van avontueren.

Hoort hoe Iesus na Galileen,
Track uyt dat Iootsche lant
Om dat hem die Pharizeen
Benijden aen elcken cant,
Door Samarien moest hy wesen,
Daer hy by een Fonteyne quam
Die Iacob, also wy lesen,
Gaf Ioseph zijn Soon ghepresen
Daer Iesus sijn ruste nam.

Sijn Discipulen ghetrouwe

Ginghen spijse coopen tot Sichar,
Een Asamaritaensche Vrouwe
Wuam om wate rte putten daer
Want Iesus bleef daer alleene,
Ende hy sprack dat Vrouken toe,
Gheeft my uyt jonsten reene
Een droncken waters cleene,

[p. 66]

 

Want hy was van gaen so moede.

 

Hoe begheert ghy van my dus Heere

 

Te drincken, sprack ‘t Vrouken jent,

 

Want die Ioden in gheenen keere,

 

Samaritanen comen ontrent,

 

O Vrouken, sprack Christus verheven,

 

Kende ghy Gods gifte soet,

 

Ghy sout hem om water aencleven,

 

Ende hy soude u water gheven,

 

T’welck eeuwelijck leven doet.

 

Wat Water mach dit wesen,

 

Sprack dat Vrouken goedertier,

 

Sijt ghy boven Iacob ghepresen

 

Want hy haelde zijn Water hier,

 

Christus sprack hem sal noch dursten

 

Die van dit water drinckt,

 

maer in wien mijn water mach rusten,

 

Hem en sal nemmermeer drinckens lusten,

 

D’welck int eeuwigh leven springht.

 

Wilt my van dat water schincken,

 

Sprack ’t Vrouken tot Christum saen,

 

Christus sprack: wilt u bedincken,

 

En roept my uwen man,

 

’T vrouken sprack: na Iohannes beschrijven

 

Gheen man en heb ick, so ghy siet,

 

Christus sprack: om u deught te verstijven,

 

Ghy hebter ghehadt tot vyven,

 

Ende die ghy hebt, is uwe niet.

 

Heere, ghy zijt een Prophete,

 

Sprack ’t Vrouken, hoort dit vermaen

 

Ghy seght my wat ick in secrete,

 

Binnen mijn leven hebbe misdaen,

 

Waer moet men Godt aenbeden,

 

Op den Bergh, oft te Ierusalem fijn?

 

Seght my Heere vol wijsheden,

 

Want hieromme die Ioden vol onvreden,

 

Segghen dat wy Samaritanen zijn.

[p. 67]

 

Ghy en weet niet, sprack de Heere,

 

Wie ghy aen-bidt ofte vreest,

 

So wie Godt bidden wil t’sijner eere,

 

Moet hem bidden in den Gheest

 

Doe sprack die Vrouwe vol vramen,

 

Ick gheloove dat ghy Messias zijt

 

Met dien zijn Discipulen quamen,

 

Meester, seyden sy al te samen,

 

maer Christus hadde ander appetijt.

 

Het vrouken sonder sparen

 

Is rasch na der Stadt Sichar ghegaen,

 

Sy liep al omme openbaren,

 

Ende haer cruycke liet zy staen,

 

Wat haer gheschiet was, gingh sy ontknopen,

 

Als ’t volck dit hadde ghehoort

 

het quam met grooten hoopen,

 

Neerstigh uyt die Stede gheloopen

 

Ende gheloofden aen Christum voort.

 

Ghy Christen in alle hoecken

 

Betrout in Christus woorden naeckt

 

Wilt in hem u saligheyt soecken

 

Dat is die spijse daer hy na haeckt

 

Den Oogst is nu voor ooghen,

 

Die vruchten staen al wit,

 

Wilt Christo liefde tooghen,

 

Ende uwe naesten te helpen pooghen,

 

Op dat ghy zijn eeuwigh rijck besit.

Amen.