Salon des variétés

48 der meest geliefkoosde coupletten en comique scènes

XLVI.
Al wat blinkt is juist geen goud.

J. Meinhardt.
Allegretto.

Als men eens op de ke-per ziet, Wat ons het mensch-lijk

le-ven biedt, Dan is niet al wat schit-tert fraai, Dan is een pauw soms
maar een kraai. Dan steekt er me-nig in de huid Des

[p. 105]

 

Tempo di Ballo.

 

leeuws, maar lang-oor kijkt er uit. Dus op den schijn dient niet ver-

 

trouwd, Want al wat blinkt is juist geen goud, Dus op den schijn dient

 

niet ver-trouwd, Want al wat blinkt is juist geen goud.

 

Hier pronkt er een met 't Ridderkruis,
Die sidderde bij 't minst gedruisch;
Daar siert er een geleerdheidskrans
Die niet veel meer is dan een gans.
Eerst was 't een meisje als een lam,
Die in den trouw werd boos en gram,
Dus op den schijn dient niet vertrouwd}bis.
Want al wat blinkt is juist geen goud.}

Ziet ginder als een trotschen haan
Stapt menig ridder uit de maan,
Die door een vlug bankroet of wat
Zijn schaapjes ras op 't droge had;
Nu is hij weer een eerlijk man
En stoft op titels, naam en van,
Dus op den schijn dient niet vertrouwd}bis.
Want al wat blinkt is juist geen goud.}

Een meisje van een lichten trant,
Die ouder wordt en van den tand,
Wordt later wat een vrome vrouw,
Die nu geen kerkbeurt missen zou;
Een losbol van veel jaren lang
Galmt nu het luidst zijn psalmgezang,
Dus op den schijn dient niet vertrouwd}bis.
Want al wat blinkt is juist geen goud.}

Zien wij hoe menig valsch vernuft
Het meest in deze dagen bluft;
Wat bombast er al wordt verkocht
Voor zuiv're waar al is het bocht;
Dan waarlijk vrees ik dat mijn lied
U ook niet veel bijzonders biedt;
Doch 't is mijn wensch, al is ze stout:}bis.
Zij daarin slechts een weinig goud.}

F.C.S.