Salon des variétés

48 der meest geliefkoosde coupletten en comique scènes

XXXVII.
Een voordracht zonder voordracht.

Moderato.

Ik ben ver-zocht thans wat te de-cla-mee-ren, Doch 'k zeg 't u

stil, 'k heb daar-toe wei-nig moed Ik zou het wis en drie ook niet pro-
bee-ren, Want licht'-lijk sta ik voor u als een bloed; Slechts u-we

[p. 87]

 

gunst is oor-zaak dat 'k het waag. Maar wat te de-cla mee-ren dat 's de

 

vraag. Slechts u-we gunst is oor-zaak dat 'k het waag, Maar wat te

 

de-cla-mee-ren, dat 's de vraag.

 

Ik had zoo graag wat grootsch u voor te dragen,

Bij voorbeeld van een held uit onzen tijd,

Die Honderd-Duizenden heeft doodgeslagen,

Of door zijn moed Europa heeft bevrijd;

Maar God zij dank! de krijg zijn wij ontwend,}bis.

En ook is mij zoo'n held thans niet bekend!}

Hoe vondt gij 't dan, als 'k u van liefde kweelde,

Hoe hart van hart soms wreed werd losgescheurd,

Hoe Damon, Cloë door zijn klacht verveelde,

Zich in een eenzaam bosch heeft doodgetreurd,

Zij, zich vol waanzin op zijn lijk doorstiet;}bis.

Maar ach! dat 's saai... men is zoo mal thans niet!}

Wellicht als 'k u het huw'lijksheil ging malen,

Hoe man en vrouw één ziel zijn en één zin;

Maar 'k vrees daarmeê ook niet veel eer te halen,

Want hij is soms een buffel, zij een spin;

Elk dichter zingt van d' echt met vuur en gloed,}bis.

Tot hij aan 't proza zich gewennen moet.}

Wat dunkt u, eens iets ernstigs voor te dragen?

Maar 'k kan daarmeê hoe graag ook, niet terecht,

Zoo vaak ik tijg aan 't treuren, grienen, klagen,

Is 't of mijn tong, zich aan 't gehemelt hecht;

Terwijl ik u ook tevens zeggen moet,}bis.

Dat 'k afkeer heb van lijken en van bloed!}

[p. 88]

 

Iets vroolijks zou, dunkt mij, nog 't beste wezen,

 

Dat u de lever ferm eens schudden deed;

 

Doch 'k heb daarbij voor 't laffe weêr te vreezen,

 

Men vindt zoo zelden iets dat geestig heet,

 

En ook er is geen erger iets voor mij,}bis.

 

Dan dat men om mij lacht, uit medelij!}

 

 

 

Wil mij, geëerde hoorders, dus vergeven,

 

Wanneer ik thans niets voor te dragen weet;

 

Gij zaagt, het was bepaald mijn ernstig streven,

 

Maar 'k vind geen stof, waaruit 'k een voordracht kneed,

 

In plaats dat 'k dus mijn zinnen daartoe dwing.....}bis.

 

Genoeg u met mijn' verontschuldiging.}