Van samende gudes als man ende wyff. XLI. (I. 31.)
Een man en sijn echte wijf en hebben gheen ghesceiden goet also langhe als si beide leven. Sterft oec een wijf bi hoers mans leven, si en mach gheen varende have erven mer hoor gerade ende hoor eyghen goet, of si dat in hoorre were hevet 1), so mach si dat erven horen erfghenamen 2). Gheen wijf en mach hoer goet vergheven buten hoors mans wil also dat hi dat na recht liden derf 3). Ende wanneer ooc een man een wijf neemt so neemt hi in sijnre were al hoor goet ende voormundscap 4). Daerom so en mach gheen wijf horen man enighe gaven gheven an horen eyghenen goede noch oec aen gherade 5), daer si dat goet haren rechten erven mede onterven mach na hoorre doot, want een man en mach an sijns wijfs goet anders gheen besittinghe crighen noch were winnen dan als hi totten eersten mit hoor in vormundscap ontfanghen heeft 6).
Nadien dat echtscap geestelic is, so en wil hi hier niet segghen van den echte, mer hi wil hier segghen van der echter lude guet, dat een deel hoort totten waerliken recht.
Dat wijf en mach niet weggheven buten den wil van horen man; 10. omdat de man is dat hoeft sijns wijfs en si sal na sinen wille leven; 20. dat man en vrouw gesament guet hebben ende van ghesamende guede en mach men niet en wegh gheven, 30. dat deghene die onder vormundscap is die en moet niet doen buten sinen vormunder.
Sij en mach horen man niet gheven omdat sy onder vormundscap des mans is, want des vormundes recht is dat se horen mundelyns niet bedoren noch verscalken en sullen, daerom so en mach si hem gheen guet gheven.