De roemrugtige Haagsche faam, of de nieuwe Amsterdamsche fonteyn



[pagina 62]
De Vergenoegde Minnaar,
Stem: Laast ging ik Spanseeren. IK Min een goelyk Meysjen: Heel poezel en blank van Vleysje, ook Bolletjes en heel vet, Niet slorsig maar altyd net, Niet jong nog al te out, Niet blo nog al te stout, En altyd even vrolijk, Ach! waer ik met haer getrouwt. Haer oogjes gelijk twee Zonnen, die hebben mijn verwonnen, Mits yder straaltje was, voor my een Spiegel-glas; haer neusje zeer wel besneen, Zwyg Paris van u Heleen, hier is de roem der maegden, Wel waerdig aengebeen. Haer lonkjes haer lagjes, haer Borsjes heel zagjes, haer lieffelijke Taal, Ik roem het altemael, Ja als de donderaer, haer zag, zy liep gevaer, hy zou haer ligt'lijk schaeken; Of 't een Europa waar. En haer gekrulde lokjes, Als Sillevere vlockjes: haer Tantjes als Yvoor; Ach! datse mijn verkoor, Voor haere deelgenoot: Ik stel mijn Boezem bloot; Zoo ik haer kan beschermen, Mijn Liefde die is heel groot. Laet zy mijn maer gebieden, het zal terstont geschieden, dat zweer ik by de Maen, En by den oceaen, Gun my dan God der Min; dat ik genade vin En in de Echt mag leven, Met zulken Engelin.