De roemrugtige Haagsche faam, of de nieuwe Amsterdamsche fonteyn
(1721)–Anoniem Roemrugtige Haagsche faam, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 57]
| |
Stemme: Liefste gy zyt ongestadig &c.
IJ zal nu een klucht verhalen,
Geschiet in een vermaerde Stad,
Hoe een Heydin wel ter taelen,
Heeft een Juffrouw braef gehad,
En zo listig uytgestreeken,
Door bedrog en aerdig spreeken,
Dat dees Juffrouw zoo beviel,
dat zy haer te Praeten hiel
Dees Heydin met zoete woorden;
Badt dees Juffrouw om een bee;
dat zy haer Planeet aenhoorden
Haer geluk in 's Werels zee;
En zey Juffrouw kont gy zwijgen,
Gy zult haest een Vryer krijgen,
Ja de grootste van het Land,
Daer zy haer vermaek in vant.
En gy zult te zaem leven,
dertig jaer in deze vreugt
Negen Kinders zal God u geven,
En een Man vol eer en deugt,
Zal voor u noch eerder sterven,
maer gy zult veel goet be-erven,
dan zult gy een jaer of twee;
Leven als een Weduwe.
En u tweede man zal wezen,
Advocaet in 's Gravenhaeg,
Gy zult zijn in top gerezen,
dan in staet en wellust graeg,
maer het geen dat my verwonder,
Dat hier ergens geld leyt onder,
Dat hier wis begraven leyt,
't Welk my heeft een geest geseyt.
Achter op u achter kamer,
wandelt 's nachts een naere geest,
met een sleutel en een hamer,
maer weest daerom niet bevreest,
daer leyt twaelef hondert ponden,
Neer begraven toegebonden.
In een groen Fluweelen zak,
Met meer ander gout gemak.
| |
[pagina 58]
| |
Dit heeft daer dees geest verborgen,
doen hy noch in 't leven was,
maer zeer schielyk is gestorven,
In dit huys verstaet my ras,
dus komt hy u dat vertoonen,
om dat gy o Juffrouw schoone,
Zijt zoo mooy en lieffelyk,
Dat men niet vind uw's gelyk.
Om nu aen dit geld te raken,
moet gy volgen mijne raed,
'k Zal hier eenige Karaciers maken,
als hier in mijn boekje staet,
en dan zal ick needer zitten,
op dees kruysjes root en witte,
't welk wierd in 't werk gestelt,
Juffrouw vlamde op het gelt.
Stracks toog de Heydin aen 't schryven,
Ronde Cirkels met groot rumoer,
Of zy wou de droes verdryven
Maer 't lag op een ander moer,
En ging zitten vlak ter neder,
En sprack doen met woorden weder,
Nu moet gy u zilver al,
Brengen hier op dit geval.
Leggen t'onder deeze deeken,
daer 't drie dagen leggen moet,
dan zal zijn de geest geweeken,
Gaat dan graven met der spoet,
Straks ging men 't zilver leggen,
Volgens dees Heydin haer zeggen,
Maer zy maekte met een streek,
Dat zy 't in haer zacken steek.
Doe zy vry wat hadt ter zeyden,
Sprakse 't is nu al genoeg,
Nu moet ik hier drie dagen blyven,
Tot des Sondags morgen vroeg,
Neen zey Juffrouw zonder schromen.
Gy kunt dan wel weder komen,
Maer dan valt de kunst niet goet,
Sey dees Heydin metter spoet.
Of mijn deken moest hier blyven,
Leggen met het zilver neer,
'k Sal u daer mee gerieven,
Sprak doen dees Juffrouw weer,
daer mee ging dees Heydin heenen,
Maer zy is niet weer verscheenen,
Want de Juffrouw zag op 't lest,
Dat zy was gelicht uyt het nest.
| |
[pagina 59]
| |
't Is geen leugen of practiseren,
maer geschiet zoo 't wort vertelt,
Omtrent acht dagen geleden,
Stad nog naem wort niet gemelt:
Om dees Juffrouw niet te storen,
Als zy zal dit Lietjen hooren,
En door haer begeerlijkheyt,
Dat zy schendig is verleyt.
|
|