De roemrugtige Haagsche faam, of de nieuwe Amsterdamsche fonteyn

Dronkaarts Beklag Lied, gemaakt in 't Gevangenhuys.

Stem: Hoe leg ik hier &c.

O Quaet Fortuyn gy doet mijn dolen,
Gy staet zoo wankelyk als een Riet,
o wonder spel van avon-

[p. 36]

 

turen,

 

Hoe brengt gy mijn in zwaer verdriet,

 

In zwaer verdriet in zwaer gestrangen,

 

Tot Purmerend in 't Kastelyn gevangen.

 

Wat schijnen wy groote Heere te weezen,

 

Als wy by ons geselschap zijn,

 

dag ende nagten dommeneren,

 

Met schoone Vrouwtjes in de koele wijn,

 

Dan gaenen wy op Schepen en Schuyten,

 

Op vlacke Landen wy ons vry buyten.

 

Wy braken in 't Huys na onze wille,

 

wy zogten uyt als na 't besluyt

 

Al arbeyden wy nog zoo stille

 

Nogtans zoo brak den Bommel uyt,

 

De Burgemeesters Vrou ontwaekten,

 

Een groot rumoer dat zy daer maekten.

 

De Burgemeester wilt wete zeere,

 

die greep mijn by mijn kleederen vast,

 

Ik dogt niet als te haseleren,

 

Ik was in angst en groote last,

 

Doen heb ik mijn scherp Mesje genomen

 

Ik stak zo schrickelyk zonder schromen.

 

Doen dogt ik nog den dans te ontspringe,

 

Ik vlugte na dat Beemster Land,

 

Veel Menschen quamen om mijn dringe:

 

Ik was bezet aen alle kant,

 

Al kan ik nog zo springen en loopen

 

'k Zag geen passagie voor mijn oopen.

 

Doen heb ik mijn te Water gegeven,

 

Veel Honden zijn de Haes zijn dood,

 

ik viel daer in al sonder sneven

 

Op 't laest begaf ik mijn zeer bloot,

 

Doe hebbe zy my in korte stonden,

 

Met touwen daer zeer vast gebonden.

 

Nu heb ik een droevige tyding gekregen,

 

de Burgermeester die is dood,

 

Nu zit ik hier en ben verlegen

 

Mijn Kammeraets namen de vlood,

 

Nu moet ik klimme van geen waerde,

 

En zwerven tusschen Hemel en aerde.